Tuesday, 17 November 2015

ಕವಿತೆಗಳಾಗದಿದ್ದಾಗ

ಕವಿತೆ ಬಾಗಿಲಾಚೆ ನಿಂತು ಸತಾಯಿಸುತಿದೆ
ಹೊರಗೆ ವಿಪರೀತ ತಂಡಿ
ಕವಿತೆ ನಡುಗಿ ಸಾಯಬಹುದೇನೋ
ಒಂದು ಕಂಬಳಿಯಾದರೂ ಹೊದಿಸಿಬರಬೇಕು
ಅಥವ ಎದೆಗೊತ್ತಿ ಬೆಚ್ಚಗಿರಿಸಬೇಕು


ಕಾಣದ ಕವಿತೆಯ ಅಸ್ತಿತ್ವದ ಬಗ್ಗೆ
ಕಣ್ಣಿಗೆ ಇನ್ನಿಲ್ಲದ ಸಂಶಯ,
ಮನಸು ಇರುವಿಕೆಯ ಪುರಾವೆ ಒದಗಿಸಿ
ಮುನ್ನುಗ್ಗುವ ಸೂಚನೆ ನೀಡಿದರೂ
ಒಂದು ಹೆಜ್ಜೆಯಾದರೂ ಇಡುವ ಮನಸಿಲ್ಲ
ಕವಿತೆ ನಡುಗಿ ಒಡೆಯದೊಡಗಿತು
ಕಣ್ಣು ತುಂಬಿ ಬರಲೇ ಇಲ್ಲ!!


ಒಡೆದ ಕವಿತೆ ವಿರೂಪಗೊಳ್ಳದೆ ಉಳಿದು
ಹಂತ-ಹಂತದಲ್ಲೊಂದೊಂದು ಆಕಾರ ಪಡೆಯಿತು,
ನೀಳ ಗದ್ಯದಂತಿದ್ದದ್ದು
ಹನಿಗವನಗಳಾಗಿ ಹರಿಯುತ್ತಿದ್ದಂತೆ
ಉಳಿದಲೇ ಉಳಿದದ್ದೂ ಒಂದು ಕಿರು ಕವ್ಯ


ಅಂಗಳದ ತುಂಬೆಲ್ಲ ಚೆಲ್ಲಾಡಿಕೊಂಡ
ಮಕ್ಕಳ ಆಟಿಕೆಗಳಂತೆ
ಎಲ್ಲವೂ ಬೇಕನಿಸಿಯೂ ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಬಳಸಲಾಗದೆ
ಒಂದೆರಡನ್ನಷ್ಟೇ ಹಿಡಿಯಲಾದ ಕೈಗಳಿಗೆ
ಮನಸು ಮತ್ತಷ್ಟು ಕೈಗಳನ್ನ ಒದಗಿಸುವ
ಇಂಗಿತ ವ್ಯಕ್ತಪಡಿಸುತ್ತಿತ್ತು


ಕವಿತೆ ಎಲ್ಲೂ ನಿಲ್ಲುವಂತದ್ದಲ್ಲ
ನಿಂತರದು ಕವಿತೆ ಅಲ್ಲವೇ ಅಲ್ಲ,
ಹರಿಬಿಟ್ಟದ್ದಷ್ಟೂ ಕವಿತೆಗಳು
ಜೊತೆಗಿರಿಸಿಕೊಂಡವು ಬಿಕ್ಕುತ್ತಿವೆ
ಕವಿತೆಗಳಾಗಲಾರದ ನೋವಿನಿಂದ!!


                                               - ರತ್ನಸುತ

No comments:

Post a Comment

ದೂರದಲ್ಲಿ ಯಾರೋ ನನ್ನ ಕೂಗಿದಂತಿದೆ

ದೂರದಲ್ಲಿ ಯಾರೋ ನನ್ನ ಕೂಗಿದಂತಿದೆ  ಹತ್ತಿರದಲ್ಲಿ ಬಂದು ಕೂತುಕೊಂಡ ಹಾಗಿದೆ  ಯಾವ ಮಾತಿಲ್ಲದೆ, ಮೌನವೇ ಸಾಗಿದೆ  ಹೋಗಿ ಬಂದು ನಿಲ್ಲಲಿಲ್ಲ  ಎಚ್ಚರಿಸಿ ಕೇಳಲಿಲ್ಲ ನನ್ನಂತ...