ದೂರದಲ್ಲಿ ಯಾರೋ ನನ್ನ ಕೂಗಿದಂತಿದೆ

ದೂರದಲ್ಲಿ ಯಾರೋ ನನ್ನ ಕೂಗಿದಂತಿದೆ 

ಹತ್ತಿರದಲ್ಲಿ ಬಂದು ಕೂತುಕೊಂಡ ಹಾಗಿದೆ 

ಯಾವ ಮಾತಿಲ್ಲದೆ, ಮೌನವೇ ಸಾಗಿದೆ 

ಹೋಗಿ ಬಂದು ನಿಲ್ಲಲಿಲ್ಲ 

ಎಚ್ಚರಿಸಿ ಕೇಳಲಿಲ್ಲ

ನನ್ನಂತೆ ನೀನೂ ಒಂಟಿಯೇ?

ಯಾರ ಕೂಗು ಕೇಳಲಿಲ್ಲ 

ಗದ್ದಲದ ಗೋಜಲಿಲ್ಲ 

ಕೂರೋಣ ಬೆನ್ನಿಗಂಟಿಯೇ 

ಮೂಡಿ ಬಂದಂಥ ಹಾಡಲ್ಲಿ ನೀ 

ತಪ್ಪಿದ ತಾಳ ಆದಂತಿಹೆ 

ಮಧುರ ಗಾಳಿ ಬೀಸಿ ಬಂದಿದೆ 

ಅಸಲು 

ದೂರದಲ್ಲಿ ಒಂದು ದಾರಿ ಕಾಯುವಂತಿದೆ

ಹೆಜ್ಜೆ ಹೆಜ್ಜೆಗೊಂದು ಗುರುತ ನೀ

ಶಬ್ಧಗಳು ಯುದ್ಧವನ್ನು ಶಮನಿಸಲಿ

ಶಬ್ಧಗಳು ಯುದ್ಧವನ್ನು ಶಮನಿಸಲಿ

ದಿಗ್ಬಂಧನದ ಶರಗಳ ಸೀಳಿ ಹೃದಯ 

ಹುರಿದುಂಬಿ ಹಾಡುವಾಗ ಮೌನ

ಮಾತಿನ ವೇಘದಷ್ಟೇ ತೀಕ್ಷ್ಣವಾಗಿ ಮರೆಯಾಗಿ

ಪ್ರೇಮೋಲ್ಲಾಸವ ನೀಡುವ ಗಳಿಗೆ

ಹೂವೊಂದು ಅರಳಿದ ಸದ್ದು ಕಿವಿಯ ತಾಕಿ

ನಿಮಿರಿದ ರೋಮಗಳ ಅಂಚಿಗೆ

ತಂಗಾಳಿ ನವಿರಾಗಿ ಸೋಕಿ ಸೋಲಲಿ

ಏನೋ ತಮಾಷೆಲಿ

ಏನೋ ತಮಾಷೆಲಿ

ನಿನ್ನ ಕೆಣಕೊವಾಗ

ಏಕಿಂತ ಚಂದ ಮುನಿಸು

ಬೇಕಂತಲೇ ನನ್ನ

ಹಿಂದೆ ಬೀಳೋ ನೀನು

ಹೆಂಗಾರ ಮಾಡಿ ನಗಿಸು

ಸಂತೆಯ ತುಂಬ ಮಾತೆಲ್ಲ ನಮ್ಮ ಕುರಿತೆ

ಆಗಿದ್ದಾಗಿ ಹೋಗಲಿ ಎಂದೇ ಎಲ್ಲ ಮರೆತೆ 

ನೆನ್ನೆಗೆ.. ನೆನ್ನೆಗೆ

ಸಿಕ್ಕ ಹಾಗೆ ನೀ ಮತ್ತೆ ಸಿಗಬಾರದೇ?

ಸುಕುಮಾರಿಯೇ, ಸುಕುಮಾರಿಯೇ

ನನ್ನ ಕನಸೆಲ್ಲವ ಕದ್ದ ನಾರಿಯೇ...

ನೀ ತಂಪು ಗಾಳಿ

ಚೂರೇ ಚೂರು ಪೋಲಿ

ಆ ಕಣ್ಣಲ್ಲೇ ನನ್ನ ಕುಣಿಸು 

ಹಾಯಾದ ಸಂಜೆಲಿ

ಒಬ್ಬಂಟಿ ಧ್ಯಾನ 

ತಡವಾದಾಗ ಮುತ್ತನುಣಿಸು 

ಯಾವತ್ತೂ ನಾ ಹೀಗೆಲ್ಲ ಹಿಗ್ಗೇ ಇಲ್ಲವೇ 

ನನ್ನೊಳಗೆನೇ ಮಾತಾಡಿ ನಾಚುತಿರುವೆ 

ನೆನ್ನೆಗೆ.. ನೆನ್ನೆಗೆ

ಸಿಕ್ಕ ಹಾಗೆ ನೀ ಮತ್ತೆ ಸಿಗಬಾರದೇ?

ಸುಕುಮಾರಿಯೇ, ಸುಕುಮಾರಿಯೇ

ನನ್ನ ಕನಸೆಲ್ಲವ ಕದ್ದ ನಾರಿಯೇ..

ಕೈಗೊಂಬೆಯು ನಾನಾಗುವೆ

 ಓ 

ಕೈಗೊಂಬೆಯು ನಾನಾಗುವೆ

ನೀ ಕುಣಿಸಲಾದರೆ

ಆಮಂತ್ರಣ ನಿನಗಾಗಿಯೇ

ಈ ತೋಳಿಗಾಸರೆ

ಬೇಕಂತಲೇ ನೀ ನಿಂತರೆ

ಈ ದೂರ ತಾಳೆನು

ನೀ ನುಡಿಯದೆ ಏನೊಂದನೂ

ನಾನೆಲ್ಲ ಬಲ್ಲೆನು

ತಾರಾಗಣ ಇದೋ ಸಮೀಪದಲ್ಲೇ ಮಿಂಚುವಂತಿದೆ 

ಆರೋಹಣ ಈ ರಾಗವೀಗ ಏಕೋ ತುಂಬ ಕಾಡಿದೆ 

ಮಳೆಗಾಲವೀಗ ಮನದೊಳಗೆ

ಮನದಾಳ ಮಾತು ತುಟಿ ಮರೆಗೆ

ಮನಸಾರೆ ಹೇಳಬೇಕು ಈಗ ಸಾವಿಗಳಿಗೆ 

ಸಂಗಾತಿ, ಸಂಗಾತಿ 

ನಿನ್ನಿಂದ ನಾನಾದೆ ಈ ರೀತಿ 

ತಂಗಾಳಿ, ತಂಗಾಳಿ 

ನೀ ಬೀಸಿ ಹೋದಂತೆ ಬಾಳಲಿ 

ಯಾರಿಲ್ಲಿ, ಯಾರಿಲ್ಲಿ 

ನಿನಗಿಂತ ಸರಿಸಾಟಿ ಪ್ರೀತಿಲಿ 

ಈಗಾಗಲೇ ಈ ಜೀವ ನಿನ್ನದೆಂದು ಮಾತು ನೀಡಿದೆ 

ಆಗಾಗ ನಾನೂ ಕೂಡ ನಿನ್ನ ಹಾಗೆ ಸೋಲ ಬೇಕದೆ 

ಮಳೆಗಾಲವೀಗ ಮನದೊಳಗೆ

ಮನದಾಳ ಮಾತು ತುಟಿ ಮರೆಗೆ

ಮನಸಾರೆ ಹೇಳಬೇಕು ಈಗ ಸಾವಿಗಳಿಗೆ 

ಉಸಿರು ಕೈ ಜಾರಿ ಹೋದರೂ

ಉಸಿರು ಕೈ ಜಾರಿ ಹೋದರೂ

ಕೈಯ್ಯಲಿ ನಿನ್ನ ಕೈ ಇರಲಿ

ಹೆಸರೇ ಮರೆಯುವೆ ಆದರೆ

ನಿನ್ನುಸರ ನೆನಪು ಜೊತೆಗಿರಲಿ

ಬರಿದೆ ಬದುಕಲಿ ಘಮಿಸುತಿರು 

ಬಿರಿದ ಮಲ್ಲಿಗೆಯಂತೆ ನೀ 

ಕಳೆದ ಸಮಯವು ಮರಳದಿದೋ 

ಉರುಳಿದಂತೆ ಕಣ್ಣ ಹನಿ 

ಮುಗಿಲ ಅಂಚಿಗೆ ಬೆಳ್ಳಿ ರೇಖೆ 

ನೀನು ಬಿಡಿಸುವುದಾದರೆಕೆ?

ಕರಗೋ ವೇಳೆಗೆ ಬಿಕ್ಕುವುದನು 

ತಡೆದು ಹಿಡಿಯುವ ಬಯಕೆಯೇಕೆ?

ನಿನ್ನ ನೀ ನಂಬಿದರೆ ಮಾತ್ರ 

ನನ್ನನೂ ನಂಬುವುದು ಸಹಜ 

ಇಲ್ಲವೇ ನಾವಿಬ್ಬರು ಬೆರೆತೂ 

ಅನಿಸಬಹುದು ಸೇರೋ ಕ್ಷಿತಿಜ 

ಅಂತೆ ಕಂತೆಗಳು ಸಾವಿರ 

ನಾವಿರುವ ಇನ್ನೂ ಹತ್ತಿರ

ಸೀಮೆಗಿಲ್ಲದ ಪ್ರೇಮವಲ್ಲ 

ನಮ್ಮೊಲವೇ ಇಲ್ಲಕೂ ಉತ್ತರ 

ಅಪ್ಪ, ನೀ....

ನೀನು ಅನಿಸುವಷ್ಟು ಸಾಧಾರಣ 

ಅಲ್ಲವೇ ಅಲ್ಲ, ಅಸಾಮಾನ್ಯ 

ನೋಡಲು ಒರಟು, ಮೃದು ಮನಸು 

ಮೌನದಲ್ಲೂ ಸಾಗರದಾಳ ಗಾಢ ಮಾತು 

ಅಪ್ಪ, ನೀ ಸುಮ್ಮನಿದ್ದರೂ ಅರ್ಥ 

ಒಳರಾರ್ಥಗಳು ನೂರು 

ಎತ್ತಬಾರದಿತ್ತು ಕಯ್ಯ

ಎತ್ತಬಾರದಿತ್ತು ಕಯ್ಯ 

ಮುತ್ತು ಕೊಟ್ಟ ಕೆನ್ನೆಗೆ 

ನೆವವು ಅಷ್ಟೇ ಸಾಕಿತ್ತು 

ಜಾರಲು ಕಣ್ಣೀರಿಗೆ 

ಅತ್ತ ಮೇಲೆ ಎಷ್ಟು ಕಾಲ

ಬೇಕು ಮೊಗವು ಅರಳಲು?

ತಪ್ಪು ಸಾರಿಗಳನ್ನು ಕೂತು 

ಚರ್ಚಿಸೋಣ ಒಟ್ಟಿಗೆ 

ಬೀಳು ಬಿಟ್ಟ ಮರವು 

ನಾನು ಬಾಗುವುದ ಮರೆತೆನು 

ಹಬ್ಬಿಕೊಂಡ ನಿನ್ನ ಹೂವು 

ನನ್ನದೆಂದು ಬಿರಿದೆನು 

ಬೇರು ಇಬ್ಬರದ್ದೂ ಒಂದೇ 

ಎಂಬುದನ್ನೇ ಮರೆತೆವು 

ದೂರವಾಗೋ ಮಾತನಾಡಿ 

ಮಾಡಹೊರಟು ತಪ್ಪನು 

ಏರು ದನಿಯ ಎದುರು

ಮತ್ತೂ ಏರು ದನಿ ನಿನ್ನದು 

ಗದ್ದಲದ ನಡುವೆ ಪ್ರೀತಿ 

ಒಂದು ಕ್ಷಣವೂ ನಿಲ್ಲದು 

ಕಾಲಕೂನು ಕೊಡುವ ಚೂರು 

ಕಾಲಾವಕಾಶವ 

ಸಣ್ಣ ಮುನಿಸು ಒಮ್ಮೆಲೆಗೆ 

ಮನವ ಕದಡಬಾರದು 

ಬಿಟ್ಟ ಮಾತು ಹತ್ತು ದಿವಸ 

ಕಳೆಯಿತಲ್ಲ ಇಂದಿಗೆ 

ಚಿತ್ತ ಸ್ಥಿಮಿತದಲ್ಲಿ ಇರದೆ 

ಸರಿದೂಗುವುದೆಂದಿಗೆ 

ನಿಲುವುಗನ್ನಡಿಯಲಿ 

ಉತ್ತರಿಸಲಾಗದ ಪ್ರಶ್ನೆಗಳು 

ಹಬ್ಬಗಳೆಲ್ಲ ಉಳಿದವು 

ಅವವುಗಳ ಪಾಡಿಗೆ 

ಹೇಳು ಬೇರೆ ಯಾವ ಶಿಕ್ಷೆ

ಬೇಕು ಇನ್ನು ಜೀವಕೆ

ನೆರಳು ತೊರೆದ ದೇಹವಾದೆ

ಹೋಗಲು ನೀ ದೂರಕೆ

ಸಿಹಿಯ ಸಮಯವೊಂದೇ

ಇರಲಿ ಈಗಿನಿಂದಾಚೆಗೆ

ಕಹಿಯ ನೆನಪುಗಳೆಲ್ಲವೂ

ಸರಿಯಲಿ ನೇಪಥ್ಯ...