ಅತಿ ಮಧುರ ಅನುರಾಗ

ಅತಿ ಮಧುರ ಅನುರಾಗ 

ನಿನ್ನೊಲವ ಮಳೆ ಹನಿಗೆ 

ಮಿಂದಿರಲು ಮನಸಿದು  

 

ನಿಂತು ನಿಂತು ಬೀಸಿದಂತೆ 

ಸಂಜೆ ತಂಪು ಗಾಳಿ 

ಅಂಕೆ ಮೀರಿ ಬರುವ ಮಾತು 

ಹಾಕಬೇಕೇ ಬೇಲಿ 

ಜೊತೆ ಇರಲು ಶುಭಯೋಗ   

ಅನುದಿನವೂ ಉಡುಗೊರೆಯೇ 

ಪಡೆದಿರಲು ಒಲವನು 

ಹೇಗೋ ಹಾಗೆ ಸಾಗಿ ಬಿಡಲಿ 

ನೀನು ಇರದ ವೇಳೆ   

ನನ್ನ ಎದೆಯ ತುಂಬಿಕೊಳಲಿ 

ನಿನ್ನ ಪ್ರೀತಿ ಸಾಲೇ.. 

ಸದಾ ನಿನ್ನ ನೆನೆವಾಗ 

ನೆನಪಿನಲೂ ನಸು ನಗುವೆ 

ಅರಳಿಸುತ ಬದುಕನು... 

ಒಲವೇ ಬಿಡಿಸು

ಒಲವೇ ಬಿಡಿಸು

ನಸುಕಾದಾಗ ಕನಸೊಂದನು

ಬಿಡದೇ ಜಪಿಸು

ನಾ ನೆನೆವಂತೆ ನೀ ನನ್ನನು

ಅರಳದೆ ಹೇಗೆ‌ ಇರಬಲ್ಲೆ 

ನೀನು ಇರುವಾಗ ನನ್ನ ಮನಸಿನೊಳಗೆ

ಮರೆಯದೆ ಓದು ಕಣ್ಣಲ್ಲಿ

ನೂರು ನವಿರಾದ ಸಾಲು ತಂದೆ ನಿನಗೆ

ಪ್ರತಿಯೊಂದೊಂದು ನಿಮಷನೂ 

ವರದಾನ ನೀನಿರುವಾಗ

ನೀನೆಂದರೆ ಹೋ ಓ..

ಬದುಕಿಗೆ, ಏನೋ ಉಲ್ಲಾಸವು

ಏನೆಂದರೂ ಹೋ ಓ..

ಸಮ್ಮತವೇ, ಎಂದಿದೆ ಜೀವವು

ಕವಿದಿರೋ ಇರುಳಿಗೆ

ನೀನಿರೆ ದೀವಿಗೆ

ಕತೆ ಇನ್ನೇನು ಇಲ್ಲಿಂದ ಬದಲಾಗೋ ಹಾಗಿದೆ..

ಒಲವೇ ಬಡಿಸು

ನಸುಕಾದಾಗ ಕನಸೊಂದನು

ಎಂದಿಗೂ ಹೋ ಓ

ಮುಗಿಯದ ಬಂಧವೇ ನಮ್ಮದು

ಹೂ ನಗು ಹೋ ಓ

ಎದುರಲಿ‌ ಸ್ವರ್ಗವೂ ಮಣಿವುದು

ಬದಲಿಸೋ ಪುಟದಲಿ

ಮದಲನೇ ಸಾಲಲಿ

ಇರಲಿ ನಿನ್ನದೇ ಛಾಯೆ ಅದರಲ್ಲೇ ಹಿತವಿದೆ..

ಮಬ್ಬು ಮುಸುಕನು

ಮಬ್ಬು ಮುಸುಕನು 

ಹೊದ್ದ ರಾತ್ರಿ 

ತೂಗು ಜೋಳಿಗೆ ಇದೋ  

ಕದ್ದು ನೋಡುವ 

ಚಂದ್ರನಿಲ್ಲ 

ಸದ್ದು ಮೂಡದೇ  

ಹೇಳು ಎಲ್ಲಿಗೆ 

ತೇಲಿ ಹೋದೆ

ತಂಪು ಗಾಳಿಯೇ ಇರು 

ತೂಗುವಾಟವು 

ಬೇಕು ಎಂದು 

ಕೋಪಗೊಂಡಿದೆ ತರು 

ವಿನೋದವೆಲ್ಲ ನಿನ್ನ ಹಿಂದೆ 

ತಯಾರಿಯಾಗಿ ನಿಂತ ಹಾಗೆ 

ಇರಾದೆ ನಿನ್ನದೇನು ಹೇಳು... 

ಚಿಲಿಪಿಲಿ ಇದೇ ರಾಗ ಎದೆಯಲಿ  

ಬೆರೆಸುವೆ ಪದೆ ಹೀಗೇ ಉಸಿರಲಿ 

ಗುನುಗಲು ಅದೇಕೋ ನೀ ಮರೆಯಲಿ 

ಕನಸಿಗೂ ಸಕಾಲ ಈ ಜೊತೆಯಲಿ 

ಮರೆಯದಂತೆ ಒಂದೂ ನಿಮಿಷ ತುಂಬು ದಿನಚರಿ 

ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಮೀರಿ ಬಂದೆ ನೀನೇ ಅಚ್ಚರಿ 

ತರರಾರ ರಾ ರ

ಇಲ್ಲೇ ಎಲ್ಲೋ ಕಳೆದಂತೆ ಮನಸು

ಇಲ್ಲೇ ಎಲ್ಲೋ ಕಳೆದಂತೆ ಮನಸು

ಎಲ್ಲೆ ಮೀರಿ ಹೋದಂತೆ ಕನಸು

ನೀ ಕಂಡ ಮೇಲೆ, ಬದಲಾದ ವೇಳೆ

ಅರಿವಿಲ್ಲದಂತೆ ಸಾಗಿತೇನೋ...

ನಿನ್ನಂದವ ಕೊಂಡಾಡಲು

ಆಯಾಸವೇ ಆಗದಲ್ಲ

ಏನೊಂದನು ಗೀಚಿಟ್ಟರೂ

ಸೋಲುತ್ತಿವೆ ಪದವೆಲ್ಲ 

ಅವಿತುಬಿಡಲೇನು ನಿನ್ನ ನೆರಳಲ್ಲೇ 

ಸರಿಯದಿರು ಚೂರೂ, ಹೇಳದಂತೆ... 

ಇಲ್ಲೇ ಎಲ್ಲೋ ಕಳೆದಂತೆ ಮನಸು

ಅದು ಎಲ್ಲಿ ಕಳುವಾಯ್ತೋ ತಿಳಿಸು 

ನೀ ಕಂಡ ಮೇಲೆ, ಬದಲಾದ ವೇಳೆ

ಅರಿವಿಲ್ಲದಂತೆ ಸಾಗಿತೇನೋ...

ಹೊಂಬಣ್ಣದ ಕಾರಂಜಿಯು 

ಚಿಮ್ಮುತ್ತಿದೆ ಹೋದಲ್ಲೆಲ್ಲ 

ಕೂಡಿಟ್ಟರೂ ಕದ್ದೋಡುವೆ 

ನೀ ಅರ್ಥವೇ ಆಗುತ್ತಿಲ್ಲ 

ತುಟಿಗೆ ತುಟಿಯನ್ನು ಎಳೆದು ತರುವಾಗ 

ಮುಗಿಯದಿರೋ ಪಾಡು ಏತಕೋ.. 

ಇದೋ ನಿನ್ನ ಎದುರು, ಸೋತು ಹೋಗುವೆ

ಇದೋ ನಿನ್ನ ಎದುರು, ಸೋತು ಹೋಗುವೆ 

ಕಣ್ಣಲ್ಲೇ ಇರಿಸು, ನೀರಾಗುವೆ 

ಹೋ.. ಏಕವಾದ ನಡಿಗೆ

ಆದರೇಕೋ ಕೊನೆಗೆ 

ಸಣ್ಣದೊಂದು ದೂರ

ಬೆಳೆದಂತಿದೆ...

ಹೋ.. ಮೂಕವಾಗಿ ಕುಳಿತೂ 

ಏನೋ ಹೇಳಿದಂತೆ 

ಇಬ್ಬನಿಯ ಸಾಲು 

ಶರಣಾಗಿದೆ.. ಹಾಯ್.. 

ಜೊತೆಗೊಂದು ನೆರಳು, ಇರುವಂತೆಯೇ

ಹಿಡಿ ನನ್ನ ಬೆರಳ, ಸಂಗಾತಿಯೇ...

ಇದೋ ನಿನ್ನ ಎದುರು, ಸೋತು ಹೋಗುವೆ 

ನಿನ್ನಲ್ಲಿ ಹರಿವ, ನೀರಾಗುವೆ 

ಹೋ.. ಮಾಯವಾದ ಬೆಳಕು 

ನಿನ್ನ ಹಿಂದೆ ಅವಿತು 

ಚಾಡಿ ಹೇಳಬಹುದು 

ಪಿಸು ಮಾತಲೇ 

ಹೋ.. ಗಾಯ ಮಾಡಿ ನಗುವೆ 

ಏಕೆ ಹೇಳು ಚೆಲುವೆ

ಕಾಡಬೇಡ ದಿನವೂ 

ಬೇಕಂತಲೇ.. ಹಾಯ್.. 

ಗುರಿ ತೋರು ನನಗೆ, ಕಳುವಾಗುವೆ 

ತುಟಿಯಲ್ಲಿ ಕುಳಿತು ಮುಗುಳಾಗುವೆ 

ಇದೋ ನಿನ್ನ ಎದುರು, ಚೂರಾಗುವೆ

ಕಣ್ಣಲ್ಲೇ ಇರಿಸು, ನೀರಾಗುವೆ 

ನೂರಾರು ಕಡಲನ್ನು ನಾ ದಾಟಿ ಬರಬಲ್ಲೆ

ನೂರಾರು ಕಡಲನ್ನು ನಾ ದಾಟಿ ಬರಬಲ್ಲೆ

ನಿನ್ನಲ್ಲಿ ಒಂದಾಗಲು

ಈಗಾಗಲೇ ನಿನ್ನ ಜೆತೆಗೆಂದೇ ಬರೆದಂತೆ

ಈ ಜೀವನ ಮೀಸಲು

ಸಾಕಾರವಾದಂತೆ ರೋಮಾಂಚನ

ಹಿಡಿವಾಗ ನಿನ್ನಲ್ಲಿಯ ಕಂಪನ

ಅನುರಾಗಿ ನಾನಾದೆನು..

ಏನಾಯಿತೆಂದು ಹೇಳೋಕೆ ಬರದೇ 

ನಾ ಮೂಕನಾದಾಗಲೇ 

ಮಾತಾಡು ಎಂದು ಒತ್ತಾಯಿಸೋ ನಿನ್ನ 

ಕಣ್ಣಲ್ಲಿ ಶರಣಾಗುವೆ 

ಯಾಕಾಗಿ ಸಮಯ ಸಾಗೋದು ಮುಂದೆ 

ನಾವಿಬ್ಬರು ಸೇರಲು 

ಈಗಷ್ಟೇ ಬಂದು ಹೊರಡೋದು ಮೋಸ 

ಎನುವಂತೆ ನಾ ಬೇಯುವೆ 

ಬೇರೂರುವೆ ನಾನು ಬೇಕೆಂದರೆ ನಿನ್ನ 

ಮನೆಯಂಗಳ ಚಂದಿರ 

ಈಗೀಗ ಈ ನನ್ನ ಕನಸೆಲ್ಲವೂ ಕೂಡ

ನಿನ್ನಂತೆಯೇ ಸುಂದರ 

ಒಲವೆಂಬುದು ಹೀಗೇ ಸ್ವಾಭಾವಿಕ 

ಸ್ವೀಕಾರವು ಎಷ್ಟು ಮನಮೋಹಕ 

ಅನುರಾಗಿ ನಾನಾದೆನು..

ಅರಮನೆ ಕಟ್ಟಾಗಿದೆ

ಮಾತುಗಳ ಮಣ್ಣಾಗಿಸಿ, ನಂಬಿಕೆಯ  ಹುಸಿಯಾಗಿಸಿ

ಮರಳು ಇಟ್ಟಿಗೆ ಬೆರೆಸಿ - ಅರಮನೆ ಕಟ್ಟಾಗಿದೆ 

ನಾಚಿಕೆಯ ಮರೆಮಾಚಿಸಿ, ಸೇತುಗಳ ಒಡೆದುರುಳಿಸಿ 

ಪಾತಿಯಲಿ ವಿಷ ತುಂಬಿಸಿ - ಅರಮನೆ ಕಟ್ಟಾಗಿದೆ 

ಎಷ್ಟೋ ಕನಸನು ಸುಟ್ಟು, ಪಾಯ ಅಡಿಯಲ್ಲಿ ಇಟ್ಟು 

ಗೋಡೆ ಗಡಿಯನು ನೆಟ್ಟು - ಅರಮನೆ ಕಟ್ಟಾಗಿದೆ 

ಬಣ್ಣದ ಭ್ರಮೆಯ ಬಳಸಿ, ಮೋಸದ ಮಸಿಯ ಮೆತ್ತಿಸಿ 

ವೇಷವ ಕಳಚಿದ ದೆಸೆಯಲಿ - ಅರಮನೆ ಕಟ್ಟಾಗಿದೆ 

ಮಿಡಿವ ಮನಸುಗಳನ್ನು, ಮುರಿದ ಮತ್ಸರದಲ್ಲಿ 

ಹೊಳೆವ ಗಾಜುಗಳಲ್ಲಿ - ಅರಮನೆ ಕಟ್ಟಾಗಿದೆ

ಕಪಟ ಕಣ್ಣೆದುರಿದ್ದೂ, ಏನೂ ಅರಿಯದ ಹಾಗೆ 

ನಗುವ ದೇವರ ಸ್ಥಾಪಿಸಿ - ಅರಮನೆ ಕಟ್ಟಾಗಿದೆ

ಕಣ್ಣ ಸೆಳೆಯುವ ಬೆಳಗು, ದೀಪಾಲಂಕಾರ ಬೆರಗು

ಸರಳತೆ ಶರಣಾಗುವಂತೆ - ಅರಮನೆ ಕಟ್ಟಾಗಿದೆ  

ಯಾರು ಯಾರಿಗೂ ಅಲ್ಲ, ಇಲ್ಲಿ ಸ್ವಾರ್ಥವೇ ಎಲ್ಲ 

ಎಂಬ ಪಾಠವ ಕಲಿಸೋ - ಅರಮನೆ ಕಟ್ಟಾಗಿದೆ