ಯಾರೂ ಇಲ್ಲದ ಊರಲಿ ಸುಮ್ಮನೆ
ಭೇಟಿ ಆಗೋಣವೇನು ಮೆಲ್ಲನೆ
ಸುತ್ತ ಮುತ್ತಲು ಅರಳಿದ ಹೂಗಳು
ನಾಚಿ ನಿಲ್ಲಲಿ ನೋಡುತ ನಮ್ಮನೇ
ಜರುಗಲಿ ಮಾತು ಕತೆ ಒಂದು ನೂರು ಸಾರಿ
ಸೋತು ನಿಂತ ಹಾಗೆ ಬಾರಿ ಬಾರಿ
ಸತಾಯಿಸಿ ಬರೋ ಮಳೆಯ ಹಾಗೆ
ಮುತ್ತ ಕೊಡು ಒಮ್ಮೆ ಮನಸಾರೆ...
ಈ ಬಿರು ಬಿಸಿಲಲ್ಲೂ ಕಂಗೊಳಿಸುವೆಯಲ್ಲ ನೀ ಖಂಡಿತ ಈ ಗ್ರಹದವಳಲ್ಲ ನಕ್ಷತ್ರಗಳ ಊರು? ಬಂಗಾರದ ಸೂರು? ಅಷ್ಟಲ್ಲದೆ ನಿನ್ನ ಹಾಗೆ ಕಾಣುವವರಿಲ್ಲ ಆಗೋ ಆ ಹಣೆಯಲ್ಲಿ ಬೆವರು ಜಿನು...
No comments:
Post a Comment