ನಿನ್ನ ನುಡಿಯೆನ್ನುವ ಸಣ್ಣ ಕಿಡಿ ಸೋಕಿಸಿ
ಹೊತ್ತಿಸು ನನ್ನನು ಸುಟ್ಟು ಕವಿಯಾಗುವೆ
ಕಣ್ಣ ಕಾರಂಜಿಯು ಚಿಮ್ಮಿಸಿದೆ ಪ್ರೀತಿಯ
ನೋಡುತ ಕಣ್ಣನೇ ಕೂತು ಕವಿಯಾಗುವೆ
ನೋಡು ಮುನಿಸಲ್ಲೂ ಮುದ್ದಾದ ಮೊಗ ನಿನ್ನದು
ಕನ್ನಡಿಯಂತೆ ಚೂರಾಗಿ ಕವಿಯಾಗುವೆ
ನಕ್ಕರೆ ಕಬ್ಬಿನ ಹಾಲು ಹೊನಲಾಯಿತು
ಜಾರಿದ ಗುಂಡಿಗೆ ಹೊತ್ತು ಕವಿಯಾಗುವೆ
ದಾಳಿಗೊಳಗಾದ ಗುಡಿಯಲ್ಲಿ ಶಿಲೆಯಾಗುವೆ
ನೀಡು ನೀ ದರುಶನ ಕರಗಿ ಕವಿಯಾಗುವೆ
ಸಂಜೆ ಏಕಾಂತಕೆ ಸಿಕ್ಕ ಪರಿಹಾರವೇ
ಸೇದುತಾ ನೆನಪನು ಗೀಚಿ ಕವಿಯಾಗುವೆ
ನನ್ನ ಮನದನ್ನೆಯೇ ಏಕೆ ಈ ಅಂತರ
ಮುತ್ತಿಗೆ ಸಿಕ್ಕರೆ ಇಟ್ಟು ಕವಿಯಾಗುವೆ
ತೊಟ್ಟು ಮಧುವಲ್ಲಿಯೇ ನೀಗಿಸು ತೃಷೆಯನು
ನಶೆ ಏರಿಳಿತ ಬೇಕಾಗಿ ಕವಿಯಾಗುವೆ..
No comments:
Post a Comment