Thursday, 30 November 2017

ಕಲ್ಲಾಗಿ ಉಳಿದ ನನಗೆ

ಕಲ್ಲಾಗಿ ಉಳಿದ ನನಗೆ
ನೂರೆಂಟು ಉಳಿ ಪೆಟ್ಟು ಕೊಟ್ಟೆ
ಕಡೆಗೊಂದು ಹೂವನಿಟ್ಟೆ
ತಪ್ಪುಗಳ ಕ್ಷಮಿಸೆಂದು ಪೂಜೆಗೈದೆ...


ತೊರೆಯಲ್ಲಿ ಹರಿದ ನನ್ನ
ಬೊಗಸೆಯೊಡ್ಡಿ ಸೆರೆಹಿಡಿದೆ
ಕಣ್ಣಿಗೊತ್ತಿದೆ ಅಲ್ಲಿ ನಾ ಪುನೀತ
ತೀರ್ಥವಾಗಿಸಿಕೊಂಡು ನನ್ನ ಸವಿದೆ




ಕತ್ತಲಲ್ಲಿಯ ಹಣತೆಯಾಗುಳಿದಿದ್ದೆ
ಅಟ್ಟದಲ್ಲಿಟ್ಟರೆನ್ನ ಮೂಟೆ ಕಟ್ಟಿ
ಬಿಡಿಸಿ ಬಂಧನವ ವಿಮುಕ್ತನಾದೆ
ಬೆಳಗಿದೆ ನನ್ನ, ನಿನ್ನ ಅಸ್ತಿತ್ವಕ್ಕಾಗಿ




ಬೆಳಕಿನ ಆಕಾರ ನಾನೆಂದೆ
ಒಲವಿನ ಸೂತ್ರ ನನದೆಂದೆ
ನನಗಾವ ಹೆಸರಿಲ್ಲವೆಂದೆ
ಹೆಸರಿಟ್ಟೇ ನನ್ನೊಲಿಸಿಕೊಂಡೆ ಎಂದೆ




ನೀ ಮಾನವ, ನಾ ದೇವರು
ನೀನೆಟ್ಟ ಅಂತರವೇ ನಮ್ಮ ನಡುವೆ
ನೀ ನನ್ನೊಳು, ನಾ ನಿನ್ನೊಳು
ಹೊರಗಿಟ್ಟು ನೋಡುವುದೇ ನಿನ್ನ ಗೊಡವೆ




ನಾನು ನಾನಾಗಿರದೆ
ನೀನು ನೀನಾಗಿರದೆ
ನಾನೂ ಕಲ್ಲು
ನೀನೂ ಕಲ್ಲು...!!


                       - ರತ್ನಸುತ 

No comments:

Post a Comment

ದೂರದಲ್ಲಿ ಯಾರೋ ನನ್ನ ಕೂಗಿದಂತಿದೆ

ದೂರದಲ್ಲಿ ಯಾರೋ ನನ್ನ ಕೂಗಿದಂತಿದೆ  ಹತ್ತಿರದಲ್ಲಿ ಬಂದು ಕೂತುಕೊಂಡ ಹಾಗಿದೆ  ಯಾವ ಮಾತಿಲ್ಲದೆ, ಮೌನವೇ ಸಾಗಿದೆ  ಹೋಗಿ ಬಂದು ನಿಲ್ಲಲಿಲ್ಲ  ಎಚ್ಚರಿಸಿ ಕೇಳಲಿಲ್ಲ ನನ್ನಂತ...