ಅಜ್ಜಿ, ತಾತ ಮತ್ತು ಕನ್ನಡಕ

ಸೂಜಿಗೆ ದಾರವ ಪೋಣಿಸಲು
ಅಜ್ಜಿ ಹರಸಾಹಸ ಪಡುತ್ತಿದ್ದರೆ
ಅತ್ತ ದಿನಪತ್ರಿಕೆ ಓದುತ್ತಿದ್ದ ತಾತ
ತನ್ನ ಕನ್ನಡಕ ಕಳಚಿ ಆಕೆಯ ಮೂಗಿಗೆ ಸಿಕ್ಕಿಸಿ
ಗಂಭೀರವಾಗಿ ನಗುತ್ತಾನೆ;

ಪೋಣಿಸಿದ ಬಳಿಕವೂ ಹಿಂದಿರುಗಿಸದೆ
ಆಕೆ ಸತಾಯಿಸುತ್ತಿದ್ದಂತೆ
ತಾತ ಗಾಂಭೀರ್ಯ ಬದಿಗಿಟ್ಟು
ಎಂದೂ ನಗದವನಂತೆ ಉಸಿರುಗಟ್ಟಿ ನಗುತ್ತಾನೆ;
ಅಜ್ಜಿಯೂ ತನ್ನ ಪಾಲು ಬೆರೆಸುತ್ತಾಳೆ!!

ದಶಕಗಳಿಂದ ಇಬ್ಬರದ್ದೂ ಒಂದೇ ಕನ್ನಡಕ
ಅದು ಅವರ ಅನ್ಯೂನತೆಯ ಪ್ರತೀಕ,
ಮುರಿದರೆ ಇಬ್ಬರಲ್ಲೂ ಮರುಕ
ಕೈಗೆ ಸಿಗದಿದ್ದರೆ ತಡಕಾಡುವ ತವಕ;

ಒಂದೇ ಕಣ್ಣು, ಒಂದೇ ನೋಟ
ಗ್ರಹಿಕೆಯಲ್ಲಿ ತುಸು ಏರು ಪೇರಾದರೂ
ಹಠದಲ್ಲಿ ತಾತ ಮೇಲು,
ಬಿಟ್ಟುಗೊಡುವಲ್ಲಿ ಅಜ್ಜಿ ಮೇಲು;
ಇಬ್ಬರದ್ದೂ ಹೊಂದಿಸಿ ಹೊಲಿದ
ಕೌದಿ ರೀತಿಯ ಸಂಬಂಧ;
ಕುಂದು-ಕೊರತೆಗಳಿಗೆ
ಅವರದ್ದೇ ಸ್ಪಷ್ಟ ಸಮರ್ಥನೆಗಳು!!

ಕನ್ನಡಕ ನಿಜಕ್ಕೂ ಧನ್ಯ;
ಅಗಾಧ ಕನಸುಗಳ ಕಂಡ
ಆ ಪೊರೆಗಟ್ಟಿದ ಕಣ್ಣುಗಳ ಕಾಯುವ
ಮಹತ್ತರ ಕುಲ ಕಸುಬು ಅದರದ್ದು!!

ತಾತನ ಕಣ್ಣಲ್ಲಿ ನೀರು ಸೋರುತ್ತದೆ,
ಸಣ್ಣಕ್ಷರಗಳ ಓದಲಾಗದೆ
ದಿಟ್ಟಿಸಿ ಹೆಣಗಾಡುತ್ತಿರಲು;
ಅಜ್ಜಿ ಕನ್ನಡಕ ಕಳಚಿ
ತಾತನ ಮೂಗಿಗೇರಿಸುತ್ತಾಳೆ
ಪ್ರಣಯ ಸಲ್ಲಾಪ ಮುಂದುವರಿಯುತ್ತದೆ...

                                     -- ರತ್ನಸುತ