ಹೆಣ(ಣೆ)ದ ಕವಿತೆ!!

ರೆಕ್ಕೆ ಬಡಿದ ಹಕ್ಕಿ
ಅಳಿವಿನಂಚಿನ ಹಾದಿ ಹಿಡಿದು
ಪುರ್ರನೆ ಹಾರಿ ಹೊರಟಿತು
ಅದಾವುದೋ ಕಾಣದ ಕನವರಿಸಿದ
ಕೈಲಾಸವೆಂಬ ಊರಿಗೆ;
ಉಳಿದವರೆಲ್ಲ ಅತ್ತರು ದುಃಖದಲ್ಲಿ
ನಕ್ಕರು ಉಡಾಫೆಯಲ್ಲಿ
ಅಲಕ್ಷಿಸಿದರು ನಿರ್ಭಾವುಕತೆಯಲ್ಲಿ!!

ಕೊನೆ ಕ್ಷಣದವರೆಗೂ ಉರಿದು
ಆ ಕೊನೆ ಕ್ಷಣ
ಎಂದೂ ಉರಿಯದಷ್ಟು ಜೋರು
ಪ್ರಜ್ವಲಿಸುತ್ತ ತನ್ನನ್ನೇ ಸುಟ್ಟ ಹಣತೆ
ಕತ್ತಲ ಒಲವಿಗೆ ಸೋತು
ತನ್ನ ತಾ ಸಮರ್ಪಿಸಿಕೊಳ್ಳುವಾಗ;
ಕುರುಡಾದವರೆಲ್ಲ ಅಲ್ಲಿ ಸೋಲನ್ನೇ ಕಂಡರು,
ಹಣತೆ ಇದಾವುದನ್ನೂ ಲೆಕ್ಕಿಸದೆ
ಗೆಲುವಿನ ಸಂಭ್ರಮಾಚರಣೆಯಲ್ಲಿ ತೊಡಗಿತ್ತು!!

ಬಾಚಿ, ದೋಚಿ, ಗೀಚಿದ
ಹಾಳೆಯೆದೆ ಮೇಲೊಂದು ಮೌನ;
ವಿನಾಶದ ಸುಳುವೇ ಇರಬೇಕು!!

ಎಲ್ಲ ಪದಗಳು ಕಂಬಳಿ ಹೊದ್ದು
ನಿದ್ರಾಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿ ಲೀನವಾದಾಗ
ಶೀರ್ಷಿಕೆಯೊಂದೇ ಪ್ರಚಾರಕ್ಕೆ ನಿಂತಿತ್ತು;
ಮುಗಿದ ಕವನದ ನೆಪದಲ್ಲಿ
ಮತ್ತೊಂದು ಹುಟ್ಟು ಕಂಡ ಕವಿ
ನಕ್ಕು ಉಕ್ಕಿದನು
ಕರಗದ ಭಾವನೆಯ ಮೋಡವೊಂದು
ಅವನ ಸಪೂರ ಮನಸನ್ನು ಕವಿದಾಗ!!

ನೆರೆದವರೆಲ್ಲ ಕವನದ ಕೊನೆಯಲ್ಲಿ
ಏದುಸಿರು ಬಿಡುತ್ತಿದ್ದರೆ
ಪುಣ್ಯಾತ್ಮ ಮೊದಲಾದ ಕೊನೆಯಲ್ಲಿ
ನಿಟ್ಟುಸಿರು ಬಿಟ್ಟು ಕಟ್ಟಿ ಕೂರುತ್ತಾನೆ
ಪದ ಚಟ್ಟದ ಮೇಲೊಂದು
ಹೆಣ(ಣೆ)ದ ಕವಿತೆ!!

                          -- ರತ್ನಸುತ