ದಿಯಾ

ಅವಳ ಬಲಗಿವಿಯ ಕೆಳಗೊಂದು ಮಚ್ಚೆ
ಬೀಳುವ ಮೊದಲೇ ಎಲ್ಲ ಖುಷಿಯ ಕದ್ದು ಆಲಿಸಿ
ಪುಳಕಿತಗೊಂಡು ನಂತರ ಮನಸಿಗೆ ತಲುಪಿಸಿತ್ತು

ಅವಳ ಬಲಗಿವಿಯ ಕೆಳಗೊಂದು ಮಚ್ಚೆ
ಆರ್ತನಾದಕೆ ತಾ ಮೊದಲು ವಿಚಲಿತಗೊಂಡು
ಆನಂತರ ಕಣ್ಣ ಹನಿಯ ಉರುಳಿಸುತ್ತಿತ್ತು

ಮೊಡವೆ ಕಲೆಯನ್ನೂ ಅಂದಗಾಣಿಸಲು ಬಲ್ಲವಳು
ಖುಷಿಗೂ, ದುಃಖಕ್ಕೂ ಹಾಗೆ ಅರಳಿ ಮೊಗ್ಗಾಗುವ
ಮೂಗಿನಂಚಿನ ಕೆಂಪು ಗಲ್ಲಕ್ಕೂ ಹಬ್ಬಿಸಿದ್ದಳು

ಸದಾ ಹೊಸತನ ಬಯಸುವ ಬೈತಲೆ
ಸೀಳಿನ ನಡುವೆ ಅಲ್ಲಲ್ಲಿ ಬಿಳಿಗೂದಲು
ಅದನ್ನು ಮರೆಮಾಚದೆ ಉಳಿಸಿದ್ದಳಲ್ಲ
ಅದೂ ನನ್ನ ಕಣ್ಮನ ಸೆಳೆದು ಬಿಟ್ಟಿತ್ತು

ಭಾರವನ್ನೇ ಹೊತ್ತ ಬಿರುಸಾದ ಹೆಜ್ಜೆ
ಕೈ ತರಚಿದ ಗೋಡೆಗೂ ಆದ ಗಾಯದ ಗುರುತು?
ಅದ ಗಮನಿಸದೆ ಅವಳನ್ನೇ ಹಿಂಬಾಲಿಸಿ ಹೊರಟೆ

ಅವಳು ಅಲೆಗಳೊಂದಿದೆ ಮಾತಾಡುತ್ತಾಳೆ
ಬೆನ್ನ ಹಿಂದೆ ಅವಿತು ಕೇಳುವಾಸೆ
ಅವಳು ಕಣ್ಣರಳಿಸಿ ಮೌನ ತಾಳುತ್ತಾಳೆ
ಮುಂಗುರುಳಿಗೆ ಬೆರಳ ಚಾಚುವಾಸೆ

ಹಚ್ಚದೆ ಬೆಳಕಾಗಿ ಉಳಿದು ಬಿಟ್ಟಳು
ಬೆಚ್ಚದೆ ಭಯವನ್ನು ತುಂಬಿ ಹೊರಟಳು
ಪದವಿಲ್ಲದೆ ಪರದಾಡಿ ರಾತ್ರಿ ಕಳೆದ ಮೇಲೆ
ಮರುದಿನ ಮೊಗಸಾಲೆಯಲ್ಲಿ ಶರಣಾದಂತೆ ನಿಂತಳು 
ಅವಳ ನೆರಳೀಗ ನನ್ನ ನೆರಳಿಗೆ ಆಪ್ತ..