ನಿರ್ಗಮನ

ಕೊನೆಗೊಮ್ಮೆ ಕಣ್ಗಪ್ಪನು ಕಣ್ತುಂಬಿಸಿಕೊಳುವೆ
ಕಣ್ಣರಳಿಸಿ ತಲೆಯೆತ್ತಿ ಕಣ್ಣಾಲಿಯ ಬಿಡಿಸು
ಹನಿಯುತ್ತಿದೆ ಹಣೆಯೆಲ್ಲವೂ ಹೀಗಾಗಿದೆ ಇಂದೇ
ನಾವಿಬ್ಬರು ಬೇಟಿಯಾದದ್ದೇ ಒಂದು ಕನಸು

ಮಾತೆಲ್ಲವೂ ಮೊದಲಾಗುವ ಮೊದಲೇ ಕೊನೆಗೊಂಡು
ಬಿಟ್ಟಂತಿದೆ ನಮ್ಮಿಬ್ಬರ ಬಿಡದಂತೆ ಕಾಡಿ
ನಾಚುತ್ತಿವೆ ತುಂಟ ಕವಿತೆಗಳು ಹೊರ ಬರದೆ
ನನ್ನೆದೆಯಿಂದವಳೆದೆಗೆ ಉಸಿರುಗಟ್ಟಿ ಓಡಿ

ನಕ್ಕರೂ ತಾ ನಗದೆ ಹೋದದ್ದೇ ಕೆಡುಕು
ನನ್ನ ನಗುವು ಈಗ ಇನ್ನಷ್ಟು ಅರ್ಥಹೀನ
ಹೆಸರಿಟ್ಟು ಕರೆವಷ್ಟು ಸಲುಗೆ ಬೆಳೆಯಲಿಲ್ಲ
ತಪ್ಪಿತಸ್ಥೆ ಅವಳಾ? ಅಥವ ಬರೆ ನಾನಾ?

ಕೊನೆಗೊಂದು ಬೇಟಿ, ಅಲ್ಲೂ ಚಿರ ಶಾಂತಿ
ಗದ್ದಲ ಎದ್ದರೂ ಎದೆಯಲಿ ಬಿರುಕು ಮೂಡಲಿಲ್ಲ
ಮಗುವಿನಂತೆ ಬಿಗಿದಪ್ಪಿದ ಭಯದಲ್ಲಿ ಚೂರೂ
ಬದಲಾವಣೆಗಳ ಲಕ್ಷಣ ಕಾಣಸಿಗಲೇ ಇಲ್ಲ

ಹೋಗಿ ಬರುವೆ ಅಧಿತಿ, ಕೇಳದಿರು ಪಜೀತಿ
ವಿವರಿಸುತ್ತ ಕೂತರೆ ಜನ್ಮ ಸಾಲದು
ಹಣೆ ಬರಹಕೆ ನೀ ಸಿಗದೆ ದೂರಾಗಿದೆ ಅಕ್ಷರ
ತಲೆ ಸವರಿ ಹೇಳಿದರೂ ಹೃದಯ ಕೇಳದು!!

-- ರತ್ನಸುತ