ಅತ್ತ ಆಕಾಶ ಮಡಿಲನ್ನು ಸವರಿದ ಗುಬ್ಬಿ
ಎರಗಿ ಬಂತು ಕಣ್ಣಲ್ಲಿ ಕನಸನು ತುಂಬಿ
ಎಲೆಯ ಅಂಚಲ್ಲಿ ಹಿಮದ ಹನಿಯೊಂದು
ಜಾರೋ ಕ್ಷಣವನ್ನೇ ನೋಡುತ ಕಾದು
ಇದ್ದಲ್ಲೇ ಇಂಗಿದರೆ ನೀಗದು ದಾಹ
ಗುಬ್ಬಿ ಮರುಗಿತು ಕುಂತಲ್ಲೇ!
ಗುಬ್ಬಿ ತನ್ನ ರೆಕ್ಕೆಯ ಬಡಿಯಿತು ಒಮ್ಮೆ
ಜಡದ ಬಲೆಯ ಮುರಿವಂತೆ ಒಮ್ಮೆಲೆಗೆ
ನೂರಾರು ಕಷ್ಟಗಳ ದಾಟಿ
ಹೋರಾಡೋ ಶಕ್ತಿಯನು ಕಟ್ಟಿ
ಭೂಲೋಕದ ಸೌಂದರ್ಯ ಸಾರಿತು ನದಿಗೆ
ಅಪ್ಪಟ ಚಿನ್ನವೇ ನಮ್ಮ ಗುಬ್ಬಿ....
No comments:
Post a Comment