ಒಲವಾದಾಕ್ಷಣ ಮಾತೇ ಬಾರದೇ

ಒಲವಾದಾಕ್ಷಣ ಮಾತೇ ಬಾರದೇ 

ಎದುರಾಗುತ್ತಲೇ ಉಸಿರು ನಿಂತಿದೆ 

ಹೆಸರ ಗೀಚುವೆ ಎಲ್ಲೇ ನಾ ನಿಂತರೂ 

ಮನದ ದಾಹಕೆ ಆಗು ಬಾ ತುಂತುರು 

ಹೊಸೆದು ನೀಡಲೇ ಹೊಸ ಸಾಲೊಂದನು 

ಬೆಸೆದು ನನ್ನಲಿ ನಿನ್ನ ನಗುವನು 

ಗರಿ ಬಂದಂತಿದೆ ನೋಡು ಸಂತೋಷಕೆ 

ಸಿರಿ ಸಿಕ್ಕಂತೆ ನೀ ನನ್ನ ಈ ಜೀವಕೆ 

ಒಲವೇ ನಿನ್ನಿಂದ ಜನುಮ ಸಾರ್ಥಕ 

ಮೈಯ್ಯ ಮರೆವೆ ನೆನೆವಾಗ, ನೀನೇ ಕೌತುಕ.. 

ಈ ಬಿರುಸಾದ ಬೇಗೆಗೆ 

ಇರಲೇ ಬೀಸಣಿಕೆಯಾಗಿ 

ಆ ಸೊಗಸಾದ ಸಂಜೆಗೆ

ಸಿಗಲೇ ಏಕಾಂತವಾಗಿ 

ತುಡಿಗಣ್ಣಲ್ಲಿ ನೀ ಇಟ್ಟು ನನ್ನನು 

ಕುಣಿಸೋ ಆಟ ಹಿತವಾಗಿದೆ 

ಒಳಗೇನೇನೋ ಆತಂಕ ಕಾಡಲು

ನೀ ಎದೆಗಪ್ಪಿ ಇರಬಾರದೇ?!

ಬೆಳಕನ್ನು ನಾಚಿಸೋ ಹಾಗೆಯೇ 

ಪರದೆ ನೀಡಿದೆ ಮೋಡವು 

ಬೆರಳ ಸೋಕಿ ನೀ 

ಕಣ್ಣೀರಾಗಿ ಹೊರ ಬಂದವು