ಕನ್ನಡಿಯೇ, ಕನ್ನಡಿಯೇ
ನಗುವ ಮುನ್ನ ಮಾತಾಡಿಸು
ಸನ್ನೆಗಳ ಚಿನ್ಹೆಯನು
ಕಣ್ಣಿನಲ್ಲೇ ಸಿಂಪಡಿಸು
ಸರಿದಾಗಲೇ ಸಂಕೋಚ
ಅಸಲಿ ವೇದಿಕೆ
ಮನದಾಸೆಯ ಇಡುವಾಗ
ಇರಲಿ ಪೀಠಿಕೆ
ಹೊರಟಾಗಿದೆ ಮರುಳಾಗಿ
ಎಲ್ಲಿಗೆಂದು ಕೇಳಿ ನಿಲ್ಲಿಸೆಯಾ..
ಆಳವಾಗಿ ಎದೆಯಲ್ಲಿ
ಸೇರಿ ಹೋದೆ ಕ್ಷಣದಲ್ಲಿ
ಮಾತಿನ ನಡುವೆ, ಏತಕೆ ನಗುವೆ?
ನೇರವಾಗಿ ವಿಷಯಕ್ಕೆ
ಬಂದು ಬಿಡುವೆ ಭರದಲ್ಲಿ
ಹೇಳದೆ ಉಳಿಯೇ ಇಲ್ಲದ ಗೊಡವೆ
ತಂಗಾಳಿ ಸುಳಿದಾಗ ನಮ್ಮ ದಿಕ್ಕಿಗೆ
ನವಿರಾಗಿ ನೀ ಜಾರು ನನ್ನ ತೆಕ್ಕೆಗೆ
ಕಿರಿದಾಗಿರೋ ಈ ದಾರಿ
ತಲುಪಿತೆಲ್ಲಿಗೆ
ಕನಸಲ್ಲಿಯೂ ನಿನದೇನೆ
ನಗುವ ಸಂತೆ
No comments:
Post a Comment