ಹಕ್ಕಿ ಮತ್ತು ನಾನು

ನನ್ನಂತೆಯೇ ಕಾಣುವ ಹಕ್ಕಿ
ನನ್ನ ಮೀರಿ ಹಾರುತ್ತಿದೆ ದಿಗಂತದಾಚೆ
"ಅರೆ; ನಿನಗೆ ರೆಕ್ಕೆಗಳಿಲ್ಲ, ಪುಕ್ಕಗಳಿಲ್ಲ
ನೀ ಹೇಗೆ ಅದರಂತೆ?" ಕೇಳಿತು ಮತ್ತೊಂದು ಹಕ್ಕಿ!!

ಇದು ಅಂತಃಕರಣದ ಸಾಮ್ಯತೆ,
ಹೊರನೋಟಕ್ಕೆ ನಾನೇ ಬೆರೆ, ಹಕ್ಕಿಯೇ ಬೇರೆ
ಒಳಗಿನ ಬೇಗುದಿಯ ಪರಿಮಿತಿಗೆ 
ನಾ ಅದರ ಸಾಧನ, ಅದು ನನ್ನದು!!

ನಾ ಒಬ್ಬಂಟಿಗ, ಅದೂ ಒಬ್ಬಂಟಿ;
ಇಲ್ಲವಾದರೆ ನಾ ಬೇಸರದ ಕಾಳುಗಳ
ಎರಚುವಾಗ ಅದೊಂದೇ ಹಾರಿ ಬಂದು
ಕೊಕ್ಕಿನಲ್ಲಿ ಹೆಕ್ಕಿ ಹಾರುವ ಬದಲು
ಅಲ್ಲೇ ಉಳಿದು ನನಗಾಗಿ ಬಿಕ್ಕುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ
ನಾನೂ ಅದ ಕಂಡು ಹನಿಯುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ!!

ದಿನಾಲೂ ಇದೇ ಆಗಿತ್ತು;
ನಾ ಅಳುವುದು, ತಾ ಅಳುವುದು,
ಇಬ್ಬರಿಗಿಬ್ಬರೂ ಅತ್ತು ಸುಮ್ಮನಾಗುವುದು;
ಒರೆಸುವ ಕೈ ಮಾತ್ರ ದೂರ-ದೂರ!!
ಕಣ್ಣೀರೂ ಒಂದು ಭಾಷೆ 
ಅರಿತುಕೊಂಡೆವು ಇಬ್ಬರ ನೋವುಗಳ;

ತನ್ನ ಮನದ ತೆಕ್ಕೆ ಶಿಥಿಲವಾದುದ
ಅದೆಷ್ಟು ಸಲೀಸಾಗಿ ಅರಿತುಕೊಂಡೆ!!
ಮೂಖ ಮನಸಿನ ಭಾವಸ್ಪಂದನ
ತಂತಾನೇ ಜರುಗಿತ್ತು;
ಆದಷ್ಟೂ ಕೊರತೆಗಳು
ಕಣ್ಣಲ್ಲೇ ವಿನಿಮಯಗೊಂಡವು!!

ಇಬ್ಬರಲ್ಲೂ ವಿರಕ್ತ ಭಾವ
ನನ್ನ ಗುರಿ ಮಣ್ಣಿನತ್ತ 
ಅದರದ್ದು ದೂರ ದಿಗಂತ
ಇಬ್ಬರೂ ಒಟ್ಟೊಟ್ಟಿಗೆ 
ಮೋಕ್ಷ ಪಡೆದುಕೊಳ್ಳುವವರಿದ್ದೇವೆ !!

                               -- ರತ್ನಸುತ