ಮುಂಜಾವಿಗೆ ಮೆನ್ನೆಚ್ಚರ ಆದಂತಿದೆ
ಏಕಾಂತದಿ ಕಾಜಾಣವು ಗುನುಗುತ್ತಿದೆ
ಅತ್ತಿತ್ತಲ ವಾಲಿತ್ತಲೇ ಹೂ ನಿಂತಿದೆ
ಘಂ ಎನ್ನುವ ಅತ್ತಾರದು ಮೈಗಂಟಿದೆ
ಕಣ್ಣೋಟದ ಈ ದೂರದ ಬೇಜಾರನು
ಕಳೆಯೋದಕೆ ಮುಂದಾಗುವೆ, ಕೈ ಜಾರೆನು
ಹರುಷಕ್ಕಿದೋ ನೂರಾರಿವೆ ಕಾರಣಗಳು
ನಾ ಹೇಳುವೆ ಅತಿರೇಕದ ಕತೆಯೊಂದನು
ಇನ್ನಿಲ್ಲದ ಒತ್ತಾಯಕೆ ಮನ ಸೋತಿದೆ
ನೀನಲ್ಲದೆ ಮತ್ತಾರನೂ ಬೇಡೆಂದಿದೆ
ಆರಂಭದ ಹುಮ್ಮಸ್ಸಲೇ ನನಗೀಗಲೂ
ಬಚ್ಚಿಟ್ಟಿರೋ ಮಾತೆಲ್ಲವ ಹೇಳೋಕಿದೆ
ಹೇರುತ್ತಿರು ನಿನ್ನಾಸೆಯ ನನ್ನಲ್ಲಿಯೇ
ನಾ ತಾಳುವೆ ಈ ಒತ್ತಡ ಸಾಕೆನ್ನದೆ
ಉಗುರಂಚಲಿ ಕುಣಿದಾಡುವೆ ಬೇಕೆಂದರೆ
ಈ ಬದುಕಿಗೆ ನೀನಲ್ಲದೆ ಬೇರೇನಿದೆ
ರಂಗೇರಿದೆ ನನ್ನ ಮನೆ ಪಡಸಾಲೆಯು
ಆ ಹೆಜ್ಜೆಯ ಗುರುತನ್ನು ನೀ ಇಟ್ಟಾಗಲೇ
ತಾ ಬೀಳುವ ಕನಸಲ್ಲಿಯೂ ನಾ ಬೀಳುವೆ
ನಿನ್ನ ಹಿಡಿ ಬೆರಳನ್ನು ನಾ ಬಿಟ್ಟಾಗಲೇ...
No comments:
Post a Comment