ನದಿಗಡಲ ನಂಟು

ನದಿಗಡಲ ಸಂಗಮದಿ
ಸಣ್ಣ ರಿಂಗಣದ ಸುಳಿ 
ಸಿಹಿ ನೀರು ಉಪ್ಪಿಗೆ 
ಕಿವುಚಿತು ಮೋರೆ 
ನಾ ಕಡಲು ನೀ ನದಿ 
ತೊರೆ ತೊರೆಯ ಹೊತ್ತು ತಾ 
ಮಿಲನದ ಗಳಿಗೆಯಲಿ 
ನಿನ್ನ ಮೊಗ ತೋರೆ 
 
ಜಲಚರಗಳು ನನ್ನ 
ಎದೆಯನ್ನೇ ಸೀಳುತಿವೆ 
ನಿಶ್ಚಲ ಭಾವವ 
ಮನಸಾರೆ ಖಂಡಿಸಿ 
ನಿನ್ನೆದೆಯ ಅವುಗಳಿಗೂ 
ಅನಿಸಲಿಲ್ಲವೇ ಹೀಗೆ?
ಅಣೆಯ ಹಿಂದೆ ಉಳಿದೆ 
ಹಣೆಯ ಹುಣ್ಣಾಗಿಸಿ 
 
ನೋವಿನ ಪತ್ರವನು 
ತೀರಕ್ಕೆ ತಲುಪಿಸಲು 
ನೇಮಿಸಿದ ಅಲೆಗಳು 
ಬರೆದದ್ದ ಅಳಿಸಿವೆ 
ಮನ ನೊಂದು ದೂರಿದ 
ಚಂದಿರನ ಮಾತಿಗೆ 
ಇದ್ದಲ್ಲಿ ಇರಲಾರದೆ 
ಉರಿದು ಹಾರಿವೆ 
 
ನದಿ ಜಾಡನು ಹಿಡಿದು 
ಹಿನ್ನಡೆಯುವ ತವಕ 
ತಳದ ಕಪ್ಪೆಚಿಪ್ಪಿಗೇನ 
ಕೊಡಲುತ್ತರ?
ಎಂದೂ ಬೀರದ 
ರೌಧ್ರತೆಯ ಆಲಿಸಿ 
ಭೂಮಿಯೂ ಕ್ಷಣ ಕಾಲ 
ಆಗುವುದು ತತ್ತರ 
 
"ಕಟ್ಟೆಗಳ ಹೊಡೆದು ಬಾ 
ಗದ್ದೆಗಳ ಜರಿದು ಬಾ 
ನಿನ್ನ ಮಡಿಲ ಸೊಂಪು 
ನಿದ್ದೆಯನು ಒದರಿ ಬಾ"
ಅನಿಸಬಹುದೇ ಹೊರತು 
ಹೇಳಲು ಬಾಯಿಲ್ಲ 
ನದಿ ಅವಳು ಕಡಲಲ್ಲ 
ಹಸಿರ ಎದೆ ಕೌಸ್ತುಭ 
 
ನನ್ನ ಪೂರ್ಣತೆಗೆ 
ಅದೆಷ್ಟು ಹರಿದಳೋ ಕಾಣೆ 
ನನ್ಹಸಿವ ನೀಗಿಸಿ 
ಬೆವರಿತು ತನ್ಸೀರೆ 
ನನ್ನ ಪರಿಮಿತಿಗಳ 
ಸೀಮೆಯೊಳಗಿರಿಸಿದಳು
ಅಮಿತ ಪ್ರೇಮವ ಎರೆದ
ಮನದನ್ನೆ ನೀರೆ !!
 
                 -- ರತ್ನಸುತ