Friday, 27 November 2020

ಎಷ್ಟೇ ಮಳೆಗರೆದರೂ ಇಳೆಗೆ ಸಾಕಾಗದು

ಎಷ್ಟೇ ಮಳೆಗರೆದರೂ ಇಳೆಗೆ ಸಾಕಾಗದು 

ಎಷ್ಟೇ ಮಿನುಗಿದ್ದರೂ ತಾರೆ ಕೈ ಸೇರದು 
ಎಷ್ಟೇ ಮನಸ್ಸಿದ್ದರೂ ಮಳೆಬಿಲ್ಲು ಅಳಿವುದು 
ಎಷ್ಟೇ ಒತ್ತಡವಿರಲಿ ಚಿಗುರೊಡೆಯದೆ ತಪ್ಪದು 

ಏನೇ ವಿಸ್ತಾರವಿರಲಿ ಅಲೆಗೂ ಕೊನೆಯೊಂದಿದೆ 
ಏನೇ ಬಯಕೆಗಳಿರಲಿ ಇಬ್ಬನಿ ಕೊನೆ ಕಾಣದೇ?
ಏನೇ ಸಾಂತ್ವನ ಕೊಡಲು ಕಂಬನಿಯು ಕೇಳದೆ 
ಏನೇ ರೇಖೆ ಎಳೆದರೂ ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಮೀರಿದೆ 

ಯಾರೇ ತಡೆಯೊಡ್ಡಿದರೂ ಗಂಧಕೆ ಚೌಕಟ್ಟೇ?
ಯಾರೇ ಎದೆ ತಟ್ಟಿದರೂ ಒಲವ ಬಾಬತ್ತೇ!
ಯಾರೇ ಆಲಿಸಲಿ ಹೃದಯ ಹಾಡುವುದು ಮತ್ತೆ 
ಯಾರೇ ಒಲವಿಗೆ ಸಿಗಲಿ ಅರಳುವುದು ಕವಿತೆ 

ಯಾವ ಬರವಣಿಗೆಗೂ ನಿಲುಕದಂಥ ಪತ್ರ 
ಯಾವ ಮುಖವಾಡವೂ ಒಲ್ಲದಂಥ ಪಾತ್ರ 
ಯಾವುದೇ ಬಣ್ಣ ನೆಚ್ಚಿ ಕಾಯದಂಥ ಚಿತ್ರ
ಯಾವ ಹಸಿವೇ ಇರಲಿ ನೀಗಿಸುವುದೇ ಮಂತ್ರ 

ಎಲ್ಲೇ ಸಾಗಿ ಹೊರಟರೂ ಹಿಂಬಾಲಿಸೋ ಮುಗಿಲು 
ಎಲ್ಲೇ ಅಡಗಿ ಕೂತರೂ ಜೊತೆಗುಳಿವ ನೆರಳು 
ಎಲ್ಲೇ ನೆಲೆ ನಿಂತರಲ್ಲೊಂದು ಕೊನೆಯ ಹೆಜ್ಜೆ 
ಎಲ್ಲೋ ಗಮನ ಸರಿದು ಮಂಕಾಯಿತು ಸಂಜೆ!

ನಿನ್ನಿಂದ ಏನಾದರೂ ಕಲಿಯದ ಹೊರತು

ನಿನ್ನಿಂದ ಏನಾದರೂ ಕಲಿಯದ ಹೊರತು

ಗುರುವೆಂದು ನಿನ್ನ ಹೇಗೆ ಕರೆಯಲೈಯ್ಯ
ಮಣ್ಣಿಂದ ಏನಾದರೂ ಬೆಳೆಯದ ಹೊರತು 
ಹಸಿವ ಗೆಲ್ಲುವ ಸಾಧನವ ತೋರಿಸೈಯ್ಯ 
ಮಾತಿಂದ ಬಿರುಕು ಮೂಡುವುದಾದರೆ ನನ್ನ
ಮೂಕನಾಗಿಸಿಬಿಡು ಮರು ಮಾತೇ ಇರದೆ 
ಮನಸಲ್ಲೇ ನೆಲೆಸಿದರೂ ಎಲ್ಲೆಲ್ಲೂ ಹುಡುಕಾಟ 
ದಣಿದಿರುವೆ ನಾನೀಗ ನೀ ಕಾಣಸಿಗದೆ ... 

ಸದ್ದಿನಲೂ ನೀರವ, ಕಣ್ತುಂಬಿಕೊಳ್ಳುವ 
ಆ ದಿವ್ಯ ಗಳಿಗೆಗಾಗಿ ಕಾಯುತಿರುವೆ 
ಬೇಡೆಂದು ಬಿಟ್ಟರೂ, ನೆರಳಾಗಿ ಬಂದವ 
ನಿನ್ನಾಟಕೆ ಸೋತು ಶರಣಾಗುತಿರುವೆ 
ನಾಮವಿರದ ಸರ್ವ ನಾಮವೂ ನಿನದೇ 
ನಿರ್ನಾಮವಾಗುವೆಡೆ ನಿನ್ನನ್ನು ನೆನೆದೆ 
ನಾನಾರು ಎಂದು ನಾ ಅರಿತವನೇ ಅಲ್ಲ 
ನಿನ್ನರಿವ ಹರಿವಲ್ಲಿ ಕಂಡದ್ದೇ ಎಲ್ಲ 

ಅಕ್ಷರ ದೀಪ್ತಿಯಡಿಗತ್ತಲ ಮಸಿ ನಾನು 
ಬೆಳಕೆಂಬೋ ಸತ್ಯವನು ತೋರಿದವ ನೀನು 
ನನ್ನ ಧ್ಯಾನಕೆ ನಿನ್ನ ಒಕ್ಕೊರಲ ರಾಗ 
ನಿನ್ನ ಶೂನ್ಯದ ಒಳಗೆ ನಾನೊಂದು ಭಾಗ 
ಕಡಿದು ಕೊಡು ನನಗೆ ಹೊಸತೊಂದು ರೂಪ 
ಹಠ ಬಿಡದ ಮಗುವಾಗಿ ಬೆರಳನ್ನು ಹಿಡಿವೆ 
ತೇಲಿಸು, ಮುಳುಗಿಸು ನಿನ್ನಂತೆ ನಡೆಸೆನ್ನ 
ನೀ ತೋರುವ ದಾರಿ ನನದೆಂದು ನಡೆವೆ 

ಅವರಿವರು ಯಾರವರು? ನಿನ್ನವರೇ ನನ್ನವರು 
ವರಿಸುವವರೆಲ್ಲ ನಿನ್ನಂತೆ ಅನಿಸುವರು 
ಇದ್ದವರು, ಇರುವವರು, ಇರಲಾಗದುಳಿದವರು 
ಇಂತಿಪ್ಪ ಬದುಕುವುದ ತೋರಿ ಕಲಿಸಿದರು 
ಆಗದವರು ದೂರವಾದವರು ಹೇರಳ 
ಉಸಿರ ಏರಿಳಿಲಿತವನು ಬಲ್ಲವರು ವಿರಳ 
ನೀನೆಂಬ ಮೂಲ ದ್ರವ್ಯದ ಆಳ ತಲುಪಿರುವೆ 
ನೀ ಅರಳಿಸಲು ನಾ ನಗುವ ಕಮಲ 

ಗಡಿಯಿಟ್ಟು ಕಾಯಲು ನೀ ವಾಯು ಆದೆ 
ಗುಡಿ ಕಟ್ಟಿಕೊಳ್ಳಲು ಕಲ್ಲಾಗಿ ಉಳಿದೆ 
ಊರ ಹೊರಗಿಟ್ಟವರ, ಕೋಟೆ ಕಟ್ಟಿಟ್ಟವರ 
ಸಮವಾಗಿಸಿ ನಿನ್ನ ಬೆವರಿಂದ ತೊಳೆದೆ 
ನೆನೆದಲ್ಲೇ ಸಿಗುವಂಥ ಸ್ಮೃತಿಯೊಂದೇ ಸಾಕು 
ಸ್ತುತಿ ಅರಿಯದವರಲ್ಲೂ ನೀ ನೆಲೆಸಬೇಕು 
ಗುರುಭಕ್ತಿಯಿಂದ ಅರ್ಪಿತ ನನ್ನ ನಮನ 
ನಾನೆಂಬುದ ಅಳಿಸಿ ಮಾಡಿಸೈ ಮನನ... 

ನನ್ನ ನಗುವಲ್ಲಿ ಲೋಪ ಕಂಡುಬಂದಲ್ಲಿ

ನನ್ನ ನಗುವಲ್ಲಿ ಲೋಪ ಕಂಡುಬಂದಲ್ಲಿ 

ಅದ ನೀನೇ ಸರಿಪಡಿಸಿಬಿಡು 
ಏಕೆಂದರೆ ನಿನ್ನೆದುರು ಮುಕ್ತನಾದೆನೆಂಬ ತೃಪ್ತಿ 
ನನಗಷ್ಟೇ ಅಲ್ಲ, ನಿನಗೂ ಸಲ್ಲಬೇಕು 

ಪ್ರೇಮ ನಿವೇದನೆ ಮಾಡುವ ಹೊತ್ತಲ್ಲಿ  
ವ್ಯಕ್ತ ಭಾವಗಳ ಪುನರುಚ್ಚರಿಸುವಂತೆ ಪೀಡಿಸದಿರು 
ಮಹಲನ್ನು ಒಮ್ಮೆಯಷ್ಟೇ ಕಟ್ಟಬಲ್ಲೆ 
ನಕಲು ಮಾಡ ಹೋದರೆ ಆಭಾಸವಾದೀತು 

ಆಡಿದ ಸುಳ್ಳನ್ನು ಸಲೀಸಾಗಿ ಹಿಡಿವೆ 
ಅಂದರೆ, ನೀನೂ ಸುಳ್ಳಾಡುವಲ್ಲಿ ನಿಸ್ಸೀಮಳೇ!
ಒಂದು ಒಪ್ಪಂದ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳೋಣ 
ಬದುಕು ನೀರಸವಾದಲ್ಲಿ, ಸುಳ್ಳಾಡಿ ಸಿಂಗರಿಸಿಕೊಳ್ಳೋಣ

ನಾವು ಸಾಗುವ ದೋಣಿ ಬಿರುಕು ಬಿಟ್ಟಿದೆ 
ಆಗಾಗ ಬೊಗಸೆಯಿಂದ ನೀರು ಮೊಗೆದು ಹಾಕಬೇಕು 
ಈಜು ಕಲಿತಿರಬೇಕು ಒಬ್ಬರನ್ನೊಬ್ಬರು ಕಾಪಾಡಲು 
ಸಿಕ್ಕಿದ್ದೇ ನಮ್ಮ ದಡವಾಗುವುದು ಬೇಡ 
ಮುಟ್ಟಬೇಕಾದಲ್ಲಿಗೆ ಮುಟ್ಟಿಯೇ ತೀರೋಣ

ನಿನ್ನ ಮಾತಿಗೆ ಸಾವಿರ ಅರ್ಥವಿದೆ
ನನ್ನ ಮೌನದಲ್ಲಿ ಅದಕ್ಕೂ ಮಿಗಿಲು ಅರ್ಥ ಕಾಣುತಿ 
ಹೀಗೆ ಮುಂದುವರಿದ ಸಂವಹನದಲ್ಲಿ 
ನಮ್ಮ ದೌರ್ಬಲ್ಯಗಳ ನೀಗಿಸಿಕೊಂಡು ಸಶಕ್ತರಾಗೋಣ 

ಸೂರ್ಯ, ಚಂದ್ರ, ಹಗಲು-ರಾತ್ರಿ 
ತಾರೆ, ಮೋಡ, ಹಸಿರು, ಪ್ರಾಣಿ- ಪಕ್ಷಿ
ಕಾಮನಬಿಲ್ಲು, ಮಳೆ, ಬಿರುಗಾಳಿ 
ನೆರೆ, ಬರ, ವಿಕೃತಿ, ವಿಪತ್ತು 
ಇವೆಲ್ಲವೂ ಇರಲಿ ನಮ್ಮ ಪಯಣದ ಜೊತೆ 
ಅವು ನಮ್ಮ ಕತೆಯ ಭಾಗವಾದಂತೆ 
ನಾವೂ ಅವವುಗಳ ಭಾಗವಾಗಬೇಕು 

ಇದೋ ಮರೆತೆ, ಬಣ್ಣದ ಚುಕ್ಕೆಯ ಸೀರೆ 
ಎಷ್ಟು ಬಣ್ಣಗಳಿರಬಹುದೆಂದು ಎಣಿಸಿ ಸೋತಿದ್ದೇನೆ 
ಹೇಗಿದ್ದರೂ ಜೀವನಮಾನವಿಡೀ ಉಡುತ್ತೀಯಲ್ಲ 
ಲೆಕ್ಕ ಸಿಕ್ಕರೆ ತಿಳಿಸು, ಅಥವ ಜೊತೆಗೇ ಎಣಿಸಿ ಕೂರೋಣ!

ಹೇಳಲು ಆಗದ ರೂಪವೇ ನಿನ್ನದು

ಹೇಳಲು ಆಗದ ರೂಪವೇ ನಿನ್ನದು 

ಯಾವ ಶಿಲೆಯಾದರೂ ನಾಚದೆ ಉಳಿಯದು 
ಯಾವ ಕಲೆಯಾದರೂ, ಯಾವ ಕವಿಯಾದರೂ
ನಿನ್ನ ಹಿಡಿವಲ್ಲಿ ಸೋಲುತ್ತ ಶರಣಾದರು 
ಕಂಡ ಕನಸಲ್ಲೂ ಏನಿಂಥ ಉನ್ಮಾದವು 
ಸ್ಮೃತಿ ನೀನಾದರೆ ಎಂಥ ಆಹ್ಲಾದವು 
ಮೌನವೂ ಕೂಡ ನಿನ್ನಲ್ಲಿ ಮಾಧುರ್ಯವೇ 
ನೀಡದ ಒಪ್ಪಿಗೆ ಕೂಡ ಸ್ವೀಕಾರವೇ 
ಸಾರುವೆ ಕಣ್ಣಲೇ ಏನೋ ಸಂದೇಶವ 
ನೀಡು ಈ ಹಾಡಿಗೆ ನಿನ್ನದೇ ರೂಪವ 
ಕಾಡುವ ರಾಗದ ತುಣುಕು ನೀನಲ್ಲವೇ (೨)
ಸಾಗರಿ, ಸಾಗರಿ, ಸಾಗರಿ, ಸಾಗರಿ 
ನನ್ನ ಅಲೆಯಾಗಿಸು ನಿನ್ನ ಆವರಿಸುವೆ 
ಸಾಗರಿ, ಸಾಗರಿ, ಸಾಗರಿ, ಸಾಗರಿ 
ಕಾಡುವ ರಾಗದ ತುಣುಕು ನೀನಲ್ಲವೇ  (೨)

ಬೀಸಿ ಹೋದೆ ಬಾಳಿನಲ್ಲಿ ಪ್ರೇಮ ಗಂಧವ 
ನಿಂತು ಮಾತನಾಡು ಮೆಲ್ಲ ಹೇಳು ಎಲ್ಲವ 
ಕಾಡಲಿಲ್ಲ ನಿನ್ನ ಹಾಗೆ ಯಾರೂ ನನ್ನನೂ 
ಗಾಢವಾಗಿ ಪ್ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಸೋತು ನಿಂತೆನು 
ನಗಿಸುವ ಓ ಮಾಂತ್ರಿಕ
ಜೊತೆಲಿರೆ ರೋಮಾಂಚಕ 
ನಿನ್ನಲ್ಲೇ ಲೋಕ ಕಾಣುವೆ 


ಬಣ್ಣದ ನೂಲಲಿ ಕಟ್ಟಿದ ಕುಸುರಿಯೇ
ಕಣ್ಣನು ಸೇರುವೆ ಮಿಂಚಿನ ಹಾಗೆಯೇ
ನಿನ್ನದೇ ರಂಗನು ಸಂಜೆಯೂ ತಾಳಿದೆ
ನಿದ್ದೆ ಕದ್ದೋಡುವೆ ಹೇಳದೆ ಕೇಳದೆ
ಮಂಜು ಕವಿದಂತೆ ನೀ ನನಗೆ ಎದುರಾದರೆ
ಮಾತಿದು ಸಾಲದು ಹೇಳುತಾ ಹೋದರೆ
ಚಿಮ್ಮಿದೆ ಸಣ್ಣ ಕಾರಂಜಿ ಮನದಾಳದಿ
ಬೇನೆಯೂ ಕೂಡ ಹಿತವಾಗಿ ಅನುರಾಗದಿ
ಸಾಗುತ ಸಾಗುತ ದಕ್ಕುವ ಉತ್ತರ
ನಮ್ಮ ಈ ಪ್ರೇಮವು ತಾಕುವ ಎತ್ತರ
ಬದುಕಿಗೆ ಭಾವ ತುಂಬಿದ್ದು ನೀನಲ್ಲವೇ (೨)
ಸಾಗರಿ, ಸಾಗರಿ, ಸಾಗರಿ, ಸಾಗರಿ 
ನನ್ನ ಅಲೆಯಾಗಿಸು ನಿನ್ನ ಆವರಿಸುವೆ 
ಸಾಗರಿ, ಸಾಗರಿ, ಸಾಗರಿ, ಸಾಗರಿ 
ಬದುಕಿಗೆ ಭಾವ ತುಂಬಿದ್ದು ನೀನಲ್ಲವೇ (೨)

ಮೌನದ ಸಂಚಿಕೆ ಮಾತಿಗೂ ಸುಂದರ
ಆಲಿಸು ಎದೆಯಲಿ ಮೂಡುವ ಇಂಚರ
ಮೌನದ ಸಂಚಿಕೆ ಮಾತಿಗೂ ಸುಂದರ
ಬದುಕು ಶುರುವಾಯಿತು ಪ್ರೀತಿಯ ನಂತರ (2)..





***********************************

ಬಣ್ಣಿಸಲಾಗದ ರೂಪವು ನಿನ್ನದು 
ಯಾವ ಶಿಲೆಯಾದರೂ ನಾಚದೆ ಉಳಿಯದು 
ಯಾವ ಕಲೆಯಾದರೂ, ಯಾವ ಕವಿಯಾದರೂ
ನಿನ್ನ ಹಿಡಿವಲ್ಲಿ ಸೋಲುತ್ತ ಶರಣಾದರು 

ಕಂಡ ಕನಸಲ್ಲೂ ಏನಿಂಥ ಉನ್ಮಾದವು 
ಸ್ಮೃತಿ ನೀನಾದರೆ ಎಂಥ ಆಹ್ಲಾದವು 
ಮೌನವೂ ಕೂಡ ನಿನ್ನಲ್ಲಿ ಮಾಧುರ್ಯವೇ 
ನೀಡದ ಒಪ್ಪಿಗೆ ಕೂಡ ಸ್ವೀಕಾರವೇ 

ಸಾರುವೆ ಕಣ್ಣಲೇ ಏನೋ ಸಂದೇಶವ 
ನೀಡು ಈ ಹಾಡಿಗೆ ನಿನ್ನದೇ ರೂಪವ 
ಕಾಡುವ ರಾಗದ ತುಣುಕು ನೀನಲ್ಲವೇ
ನನ್ನ ಅಲೆಯಾಗಿಸು ನಿನ್ನ ಆವರಿಸುವೆ 

ಬಣ್ಣದ ನೂಲಲಿ ಕಟ್ಟಿದ ಕುಸುರಿಯೇ
ಕಣ್ಣನು ಸೇರುವೆ ಮಿಂಚಿನ ಹಾಗೆಯೇ
ನಿನ್ನದೇ ರಂಗನು ಸಂಜೆಯೂ ತಾಳಿದೆ
ನಿದ್ದೆ ಕದ್ದೋಡುವೆ ಹೇಳದೆ ಕೇಳದೆ

ಮಂಜು ಕವಿದಂತೆ ನೀ ನನಗೆ ಎದುರಾದರೆ
ಮಾತಿದು ಸಾಲದು ಹೇಳುತಾ ಹೋದರೆ
ಚಿಮ್ಮಿದೆ ಸಣ್ಣ ಕಾರಂಜಿ ಮನದಾಳದಿ
ಬೇನೆಯೂ ಕೂಡ ಹಿತವೇ ಅನುರಾಗದಿ

ಸಾಗುತ ಸಾಗುತ ದಕ್ಕೀತೆ ಉತ್ತರ?
ನಮ್ಮ ಈ ಪ್ರೇಮವೇ ಎಲ್ಲಕೂ ಎತ್ತರ
ಬದುಕಿಗೆ ಭಾವ ತುಂಬಿದ್ದು ನೀನಲ್ಲವೇ
ನನ್ನ ಅಲೆಯಾಗಿಸು ನಿನ್ನ ಆವರಿಸುವೆ 

Tuesday, 17 November 2020

ನನ್ನ ನಿನ್ನ ನಡುವೆ ಕಟ್ಟಿದೆ

ನನ್ನ ನಿನ್ನ ನಡುವೆ ಕಟ್ಟಿದೆ 

ಮೋಡವು ಮಂಜಿನ ಅಂತರವ 
ಚೂರು ಕಾದರೆ ತಾನೇ ಸರಿದು 
ಕಾಣುವುದೆಲ್ಲವೂ ಸುಂದರವೇ 

ಬೆನ್ನು ತೋರುವ ಸಾಹಸವೇಕೆ?
ಮನದ ಮಾತನು ಆಲಿಸದೆ 
ನಿನ್ನ ಇಷ್ಟದ ಸಾಲಲಿ ನನಗೆ 
ದಿಟ್ಟ ಸ್ಥಾನವು ಸಿಗಬಹುದೇ?

ಮುಂಜಾವಿನ ಸೂರ್ಯನ ಹಾಗೆ 
ತಣ್ಣಗೆ ಕಾಯುವೆ ನಾ ಮರೆಗೆ
ಮಂಜಿನ ಸೆರಗು ಕಣ್ಣನು ಕಟ್ಟಲು
ನಿನಗೆ ನಾ ಕಾಣದೆ ಹೋದೆ  

ಎಲ್ಲ ಕರಗಿ ನೀರಾಗಲು ನೀ 
ಮಡಿಲಾಗುವೆ ಉರುಳುವ ಹನಿಗೆ 
ನಾನೇ ಬಂದು ತಬ್ಬಿದ ಅವುಗಳ 
ಮುದ್ದಿಸಿ ಬೇರ್ಪಡಿಸುವವರೆಗೆ 

ಹೊಳೆಯುವೆ ನನ್ನ ಕಿರಣವು ಸೋಕಿ 
ಹಸಿರು ತೊಟ್ಟರೆ ನೀ ರಮೆಯೇ 
ನನ್ನ ಪಥದ ದಾಟಿಗೆ ನಿನ್ನ 
ಕೆನ್ನೆಯ ರಂಗು ಕುಣಿಯುವುದೇ?

ಆಗೋ ಮತ್ತೆ ಹೊರಡುವ ಸಮಯ 
ಮತ್ತೆ ತರುವೆ ಹೊಸ ಬೆಳಕ 
ಅಡಗಿಸಿಟ್ಟ ಭಾವನೆಗಳನು 
ತೆರೆದಿಡುವ ಇರುಳಿನ ಬಳಿಕ 

ನಿನಗೆ ನಿನ್ನದೇ ತೊಳಲಾಟಗಳು 
ಅಂತೆಯೇ ನನಗೂ ನನ್ನವು 
ಅರಿತು ಬೆರೆತರೆ ಚಿಂತೆಯ ದಹಿಸಿ 
ಅರಳಬಲ್ಲದು ಪ್ರೇಮವು... 

ಈ ಗಾಯವಿನ್ನೂ ಹಸಿಯಾಗಿದೆ

ಈ ಗಾಯವಿನ್ನೂ ಹಸಿಯಾಗಿದೆ

ನೆನಪೆಂಬ ನೋವು ಜೊತೆಯಾಗಿದೆ
ಉಸಿರಾಟವಿನ್ನೂ ಬಿಗಿಯಾಗಿದೆ
ಬೆಳಕಾಗಿ ನೀನು ಬರಬೇಕಿದೆ 
ನಡು ನೀರಿನಲ್ಲಿ ಒದ್ದಾಡುವೆ
ದಡವಾಗು ಚೂರು ಹಗುರಾಗುವೆ 

ಬೆರಳಲ್ಲಿ ಅಂಟಿದ ಮಸಿಯೆಲ್ಲವ 
ಒರೆಸೋಕೆ ಮನಸಿಲ್ಲ ನೀನಿಲ್ಲದೆ 
ಕಣ್ಣೀರು ಹರಿವಾಗ ತಾನಾಗಿಯೇ 
ತಡೆಯೋಕೆ ಮುಂದಾಗಿ ಸಾಕಾಗಿದೆ 
ಮನದಾಳದಲ್ಲಿ ಒಲವಾಗುವಾಗ
ನಿನ್ನನ್ನು ಮರೆತಂತೆ ನಟಿಸೋಕೂ ದಿಗಿಲಾಗಿದೆ 

ಮಗುವಾಗಿ ಒರಗುತ್ತ ಆ ತೋಳಲಿ
ಜಗವನ್ನು ಮರೆವಂಥ ಬಯಕೆ ಇದೆ
ಬರಿಗೈಯ್ಯಲಿರುವಲ್ಲೂ ನಿನ್ನೊಂದಿಗೆ
ಸಿರಿವಂತನಾದಂತೆ ಭ್ರಮಿಸುತ್ತಿದೆ 
ಎದುರಾಗಿ ಮತ್ತೆ ಕಳುವಾಗುವಾಗ 
ಹೃದಯಕ್ಕೆ ಖುಷಿ ಕೊಟ್ಟು ಕಸಿದಂತೆ ಬಳಲುತ್ತಿದೆ 

ಕನಸು ಹೆಣೆಯುವ ಕುಸುರಿ

ಕನಸು ಹೆಣೆಯುವ ಕುಸುರಿ

ಕಲಿಸುವೆ ನಾ ನಿನಗೆ
ಬಾ ಒರಗು ಕಂದ ಅಪ್ಪನೆದೆಗೆ
ನಾ ಕಾಣದ ಬಣ್ಣ ನೀ ತುಂಬು
ನೀ ಬಯಸಿದ ಬಣ್ಣ ನಾ ತರುವೆ
ಕಟ್ಟೋಣ ಬಾ ಎಲ್ಲವ ಜೊತೆಗೆ

ಮಳೆ ನೀರ ಓಟಕೆ
ಹಾಳೆಗಳ ಹರಿದು ದೋಣಿ ಮಾಡಿ
ತೇಲಿಸಿ ಕೊನೆ ಮುಟ್ಟಿ ಕುಣಿಯೋಣ
ಚಂದ್ರನುದುರಿಸಿದನೆಂದೆಣಿಸಿ
ಎಲೆಯೆಲೆಯ ಇಬ್ಬನಿ ಬಿಡಿಸಿ 
ನಿಲುವಂಗಿ ಒಡ್ಡಿ ಬಾಚಿಕೊಳ್ಳೋಣ 

ಗೊಂಬೆ ರೂಪವ ಕೆಡವಿ 
ಉಟ್ಟ ತೊಡುಗೆಯ ಹರಿದು 
ಮತ್ತೆ ಹೊಸ ರೂಪ ಕೊಡುತ
ನಡು ಮನೆಯ ಹಿಡಿದು
ಮೂಲೆ ಮೂಲೆಗೆ ಹರಡಿ
ಯಾವುದೆಲ್ಲಿರಬೇಕೋ ಅಲ್ಲೇ ಇಡುತ

ಮರಳ ಗೂಡಲಿ ಬೆರಳು
ನಡೆಸುವ ಆಟವ
ಕಲಿಸುವೆ ಬಾ ಮನದ ಕಡಲ ತೀರದಲಿ
ನೆನೆದಷ್ಟೂ ನೆನೆದು
ಒಲೆ ಉರಿಗೆ ಮೈಯ್ಯೊಡ್ಡಿ
ನಡುಗುವ ಕೆನ್ನೆಗೆ ಅಂಗೈ ಚಾಚುತಲಿ 

ಗದರುವಾಗ ಅಳು
ಅಳುವ ಹಿಂದೆಯೇ ನಗು
ನಕ್ಕಾದ ನಂತರ ಮತ್ತದೇ ಸಲುಗೆ
ನನ್ನ ಪಾತ್ರವ ತಾಳಿ
ನಿನ್ನ ನನ್ನೊಳಗಿಳಿಸಿ
ಕೈಗನ್ನಡಿಯ ಹಾಗೆ ಕಂಡೆ ನನಗೆ

ಜೊತೆಗೆ ಹುಟ್ಟಿದೆವು 
ಜೊತೆಗೆ ಕಲಿತೆವು ನಾವು 
ಏಳುಬೀಳೆಂಬ ಜೀವನದ ಪಾಠಗಳ 
ಒಪ್ಪಿತ ಪಡೆದ ತಪ್ಪಾದರೂ 
ತಪ್ಪು ಮಾಡಿ ಒಪ್ಪಿಕೊಳ್ಳುವೆ 
ನಿನ್ನ ನಿಲುವಿನೆದುರು ನಾನಿನ್ನೂ ಶಿಥಿಲ...

ಯಾರಲ್ಲಿ ಹೇಳಲಿ ನಾನು ನವಿರಾದ ಅನುಭವವ

ಯಾರಲ್ಲಿ ಹೇಳಲಿ ನಾನು ನವಿರಾದ ಅನುಭವವ 

ಮನವೀಗ ಕಲಿತಿರುವಾಗ ಅನುರಾಗ ಕಲರವವ 
ನೀರಾಗಿ ಹರಿವುದು ಹೃದಯ ಆ ನೋಟ ತಾಕಿದರೆ 
ಏನೇನೋ ಜರಿಗಿತು ಒಳಗೆ ಬಳಿ ನೀನು ಬರುತಲಿರೆ 
ಈ ಜಗವೇ ವಿಸ್ಮಯದಂತೆ ನೀ ಮಾಡಿದೆ ಜಾದು
ನೀ ತೋರುವಷ್ಟು ಪ್ರೀತಿ ಇನ್ನೆಲ್ಲೂ ಸಿಗದು 

ಆ ನಿಮಿಷ, ಮರಳಿ ಮರಳಿ ನೆನಪಾಗೋ ವೇಳೆ 
ಹೂಗಳಿಗೂ ಒದ್ದಾಡೋ ಸುಖವ ಹಂಚಿ ಬರಲೇನು?
ಕಾತರಿಸಿ ಬಾಗಿಲಿಗೆ ಪ್ರಾಣ ಕೊಟ್ಟು ಬಂದಿರುವೆ 
ನೀ ಎದುರು ಸಿಕ್ಕಾಗ ನನ್ನ ನಾನೇ ಮರೆತೇನು 
ಹಿಂದೆಲ್ಲ ಬೀಳೋ ಕನಸು ಅಪೂರ್ಣವೆನಿಸಿದೆ ಏಕೋ 
ಈಗೀಗ ಅಲ್ಲೂ ನೀನಷ್ಟೇ ಆವರಿಸಿಕೊಂಡಿರುವೆ 

ಸ್ವೀಕರಿಸು ಒಂದಿಷ್ಟು ಸಲುಗೆಯ ಕಣ್ಣಲ್ಲೇ ಕೊಡುವೆ 
ಆದರಿಸೋ ಉಸಿರನ್ನು ನೀಡುತ ಮತ್ತೆ ಕಸಿಯುತಲಿ 
ತಲ್ಲಣದ ಒಂದೊಂದು ಹೆಜ್ಜೆಯ ದಾಟಿ ಬಂದಿರುವೆ 
ಅಚ್ಚರಿಯ ಒಂದಿಷ್ಟು ರಸಗಳ ಒಟ್ಟುಗೂಡುತಲಿ 
ಮೊದಲೆಲ್ಲ ಜರುಗಲು ಹೀಗೆ ಮರುಳಾದ ಸಂಶಯವು 
ಈಗೀಗ ಕಾರಣ ಸಿಕ್ಕು ಹಿತವಾದ ಭಾವನೆಯು 

ಮಾಯಾ ದರ್ಪಣದ ಬಳುವಳಿಯ ನೀಡು

ಕೋರೆಗಳ ಮರೆಸಿ ನಗುವನ್ನು ಮೂಡಿಸುವ 

ಮಾಯಾ ದರ್ಪಣದ ಬಳುವಳಿಯ ನೀಡು 
ನಿನಗೊಪ್ಪುವಂತೆಯೇ ಸಜ್ಜಾಗಿ ಬರುವೆ
ನಂತರವೇ ಪ್ರೇಮ ಪರೀಕ್ಷೆ ಮಾಡು 

ಇಗೋ ಕ್ರಾಪು ಕಾಣದಂತೆ ಕೆದರಿಕೊಂಡಿರುವೆ 
ಮುಖಕ್ಕೆ ಪೌಡರಿನ ಟಚ್ಚಪ್ಪು ಕೊಟ್ಟು
ಇಸ್ತ್ರಿ ಮಾಡಿದ ಅಂಗಿ ನಿನಗಿಷ್ಟದ ಬಣ್ಣದ್ದು 
ಒಟ್ಟಾರೆ ಎದುರಾದೆ ನನ್ನನ್ನೇ ಬದಿಗಿಟ್ಟು 

ಕಣ್ಣೇರಿದ ಕನ್ನಡಕದ ಹೊರಗೆ 
ನೀ ಕಾಣುವಷ್ಟೇ ಸ್ಪಷ್ಟ, ಕನಸಲ್ಲೂ 
ಕಣ್ಮುಚ್ಚಿಯೂ ಕಾಣಸಿಗುತೀಯ ಎಂದಾಗ 
ಸುಳ್ಳು ಹೇಳಿದೆನೆಂದು ಭಾವಿಸಬೇಡ 

ಹೇರಿಕೊಂಡಿರುವೆ ಬಾಡಿಗೆ ಶೋಕಿಯ 
ಮೆಚ್ಚಿದಂತೆ ಮೆಚ್ಚಿ ತಿರಸ್ಕರಿಸಿ ಬಿಡು 
ನಾಳೆಗಳ ವಿಸ್ತಾರ ಕಂಡವರು ಯಾರು 
ನಟಿಸುತ್ತಾ ಕಳೆವೆ, ಮರಳಿ ನನ್ನ ಹುಡುಕಿ ಕೊಡು 

ಎಲ್ಲಕ್ಕೂ ರೂಪಕಗಳ ಮೊರೆ ಹೋಗಿ 
ಏನೂ ತೋಚದೆ ಕೈಚೆಲ್ಲಿ ಕೂತಿದ್ದೇನೆ 
ಕವಿತೆ ಕಟ್ಟುವುದು ಸುಲಭದ ತುತ್ತಲ್ಲ 
ನೀ ಹಸಿದಾಗ, ನಾ ಇಲ್ಲಿ ಬರಿದು ಹೊಲ 

ಸತ್ವಹೀನ ಬಿಳಿ ಹಾಳೆಗಳು 
ಅಕ್ಷರಕ್ಕಾಗಿ ಹಪಹಪಿಸುತ್ತಿವೆ ಕಪಾಟಿನಲ್ಲಿ 
ಬೇಕಿರುವುದು ಮನಃಸ್ಪರ್ಶಿ ಸಂವಹನ 
ನೀನಿದ್ದೂ ಇಲ್ಲವಾಗಿಸುವ ಆವರಣ ಬೇಡ 
ನೀನಿರದೆಯೂ ಇರುವಂತೆ ಭಾಸವಾಗುವ ನೆನಪು ಸಾಕು.... 

ಕಿವಿಗೊಡು ಪಿಸು ಮಾತಿಗೆ

ಕಿವಿಗೊಡು ಪಿಸು ಮಾತಿಗೆ 

ತುಸು ಕರೆದರೂ ಬಳಿಗೆ ಬಾ  
ಹಸಿ ಗಾಯಕೆ ನಿನ್ನ ನೆರಳ ಉಪಶಮನದ ನೆವವು 
ನಸುಕಲ್ಲಿಯ ಪಯಣದಲಿ
ಮಿಟುಕಿಸದಿರು ಕಣ್ಣುಗಳ 
ಅರೆ ಕ್ಷಣವೂ ನಿನ್ನ ಬಿಟ್ಟಿರಲಾರದು ಮನವು 

ನಶೆಯೊಳಗಿಂದೀಚೆಗೆ 
ಬಂದೆದುರಿಗೆ ನಿಂತ ನಿಲುವು-
-ಗನ್ನಡಿಯಲಿ ಕಾಣಿಸಿತ್ತು ಕೆನ್ನೆಗಂಟಿ ಪಸೆಯು 
ದೆಸೆಯೆಂಬುದು ಕಾಣದಾಗಿ
ಹುಸಿ ಬದುಕನು ನಡೆಸುವಲ್ಲಿ 
ಗಡಿಯಾರದ ಮುಳ್ಳು ಇರಿದಂತೆ ಪ್ರತಿ ಸಲವೂ 

ಹೇರಳವಾಗಿವೆ ನೆನಪು 
ಕಣ್ಣ ಕಾವಲು ದಾಟಿ 
ಹೊಮ್ಮುವಂತೆ ಮಾಡಿವೆ ಕಂಬನಿ ಸಾಲನ್ನು 
ಚೂರೇ ಅಂತರವಿದ್ದೂ 
ಅಂಧಕಾರ ಕವಿದಂತೆ 
ಇದ್ದಲ್ಲೇ ಉಳಿದು ನಾ ಕುರುಡು ಗಾವಿಲನು

ಸೋಲನು ಗೆದ್ದು ಬರಲು 
ಯಾವುದೇ ಸುಲಭಗಳಿಲ್ಲ 
ಕಠಿಣ ದಾರಿ ಹಿಡಿಯುವುದ ಯಾಕೆ ಕಲಿಸದಾದೆ?
ಬಿದ್ದಷ್ಟೇ ಸುಲಭಕ್ಕೆ 
ಮುಂದೂಡಿಸಲಾಗದೇ?
ಪ್ರೀತಿಯ ಬಲೆ ಮತ್ತಷ್ಟು ಗೋಜಲಾಗಿ ಹೋಗಿದೆ

ಮುಟ್ಟಿ ಹೋಗು, ತಟ್ಟಿ ಹೋಗು 
ಬಿಟ್ಟು ಹೊರಡುವ ಮುನ್ನ 
ಎಚ್ಚರದಲ್ಲುಳಿದಾಗ ಖಚಿತವೆನಿಸಲಿ ಎಲ್ಲ 
ಹಾಗಲ್ಲದೆ ದೂರಾದರೆ 
ದೇವರಾದರೂ ಸರಿಯೇ 
ನಂಬಿಕೆ ಮೂಡಿಸಿದರೂ ನಾ ನಂಬುವವನಲ್ಲ... 

Wednesday, 4 November 2020

ಸಾಗಿ ಹೊರಟ ದಾರಿಯಲಿ

ಸಾಗಿ ಹೊರಟ ದಾರಿಯಲಿ 

ಅಳಿಯದ ಹೆಜ್ಜೆಯ ಗುರುತು 
ಕೊಟ್ಟು ಮರೆತ ಮಾತಿನಲಿ 
ತೀರದ ನೋವಿನ ಗುರುತು 
ಕಲ್ಲ ಕೆತ್ತಿದ ಉಳಿಯಲ್ಲಿ 
ಕ್ಷಮೆಯಾಚನೆಯ ಗುರುತು 
ಮಣ್ಣ ಬೆರೆತ ಹನಿಯಲ್ಲಿ 
ಮೋಡವ ಕಟ್ಟುವ ಗುರುತು 

ಎಲ್ಲಿದೆ ನಿನ್ನ ಗುರುತು?
ಈಗೆಲ್ಲಿದೆ ನಿನ್ನ ಗುರುತು? 
ನಿನ್ನನೇ ನೀನು ಮರೆತು ಕೂತರೆ 
ಉಳಿವುದೇ ನಿನ್ನ ಗುರುತು?

ಗಂಧವ ತೇಯುತ ಹೋದಂತೆ 
ಹೊಮ್ಮುವ ದಿವ್ಯ ಘಮಲು 
ಸವೆದ ಕೋಲಿನ ಅಂಚಿನಲಿ 
ಜೀವಂತಿಕೆಯ ಗುರುತು 
ಬಳ್ಳಿಯಿಂದ ಬೇರ್ಪಟ್ಟು 
ಮೊಗ್ಗಿನ ಅವಸ್ಥೆ ದಾಟಿ 
ಅರಳಿದ ಹೂವಿನ ನಗುವಲ್ಲಿ 
ಕಿರು ಉತ್ಸಾಹದ ಗುರುತು 

ಎಲೆಮರೆ ಕಾಯಿಗಳೆಲ್ಲ 
ಕೊನೆಗೆ ಗೆದ್ದೆವು ಎಂದು 
ಕಲ್ಲಿನ ಹೊಡೆತವು ತಪ್ಪಿ 
ಕಾದು ಹಣ್ಣಾದೆವೆಂದು 
ಮರದ ಕುರಿತು ಹೇಳಲು 
ಹಸಿದ ಹಕ್ಕಿಗೆ ನೀಡಲು 
ಉಳಿದ ತನ್ನಲಿ ಕಾಣುವುದು 
ಸಂತೃಪ್ತಿಯ ಗುರುತು 

ದೂರದ ಬೆಟ್ಟದ ತುದಿಯಲ್ಲಿ 
ಕಟ್ಟಿದ ಗೋಪುರದಡಿಯಲ್ಲಿ 
ನೆಲೆಸಿದ ಮೂರ್ತಿಗೆ ನಿತ್ಯವೂ 
ಮೌನಾಚರಣೆಯ ಗುರುತು 
ಅಟ್ಟದ ಮೇಲೆ ಕಟ್ಟಿಟ್ಟು 
ಯಾರಿಗೂ ಕಾಣದೆ ಬಚ್ಚಿಟ್ಟು 
ಉಳಿಸಿದ ದವಸದ ಮೊಳಕೆಯಲಿ 
ತೆನೆ ತೂಗಾಡುವ ಗುರುತು 

ಬತ್ತಿದ ಕಾಲುವೆಗಳಿವು 
ದಟ್ಟ ಮೋಡವ ಕಂಡು 
ಎಲ್ಲೋ ಮುಂದೆ ಕರಗಬಲ್ಲವು 
ಎನ್ನುತ ಹಿಗ್ಗಿ ಬಿರಿದು 
ತುಂಬಿ ಹರಿದು ಜಲಸಿರಿ 
ಹೊತ್ತು ತಂದಿದೆ ಓಲೆಯ 
ಶುಭ ಸಂಕೇತದ ಕರೆಯೋಲೆ
ಹಸಿರು ಪಸರುವ ಗುರುತು... 

ಜೋಗುಳ ಪದ

ಮಲಗು ಮಲ್ಲಿಗೆ ಹೂವೆ

ಮಲಗು ಸಂಪಿಗೆ ಘಮಲೇ
ಮಲಗು ತಾಯ್ಮಡಿಲೊಳಗೆ ನಲಿವ ಕುಡಿಯೇ
ಮಲಗು ಚಂದಿರ ಮೊಗದಿ
ಶಾಂತ ಮುಗುಳಿನ ಗರಿಯ
ಹೊತ್ತು ತಣಿದಿರುವಂತೆ ಬಾಳ ಸಿರಿಯೇ

ಬೆಳಕು ಮುಗಿದಿದೆ ಇರುಳು
ಕವಿದುಕೊಂಡಿದೆ ಮಿನುಗೋ
ತಾರೆಗಳು ಲೆಕ್ಕ ಮೀರುವ ಸಂಖ್ಯೆಯಲ್ಲಿ
ಹೊತ್ತು ತರುತಿದೆ ತಂಪು
ಬೀಸಿ ಹೊರಟಿದೆ ಮುಂದೆ
ತಂಗಾಳಿಗೆ ಪಾಪ ಬಿಡುವೆಂಬುದೆಲ್ಲಿ

ಬೆಚ್ಚಿ ಬೀಳುವೆ ಏಕೆ?
ಬೆರಳ ಬಿಗಿಹಿಡಿಯುತ್ತ
ಗುಮ್ಮನಾದರೂ ತಾನು ಮುದ್ದುಗೈಯ್ಯುವನು
ಹಸಿದು ಕುಸುಕುವ ನಿನ್ನ
ಅಂಗೈಯ್ಯ ಹೂ ಮಾಡಿ
ಎದೆಗಪ್ಪಿ ಜೋಗುಳದಿ ಹಾಡಿ ತಣಿಸುವೆನು

ಮುಂಜಾವಿನ ಹೊನ್ನ
ಕಿರಣಗಳು ಮುತ್ತಿಟ್ಟು
ಕಾವಿಟ್ಟು ಕಾಯುತಿವೆ ಎಲ್ಲ ಕನಸುಗಳ
ಆಕಳಿಸಿ ಕಣ್ಬಿಟ್ಟು
ಜಗದ ಸಂತೃಪ್ತಿಯಲಿ
ನೀ ತೃಪ್ತನಾಗುವೆ ಅದು ಎಷ್ಟು ಸರಳ

ಇದ್ದಲ್ಲಿ ಉಸಿರಿಟ್ಟು 
ಕಾಣದಿರೆ ಕಂಗೆಟ್ಟು 
ಮತ್ತೆ ಹುಡುಕಲು ನಿನ್ನ ಅಚ್ಚು ಮೆಚ್ಚೆನಗೆ
ರಾಜಿಯಾಗದೆ ವಿಧಿಸು
ಶಿಸ್ತು ಷರತ್ತುಗಳ 
ನಿನ್ನ ಖುಷಿ ಕಾರ್ತಿಕದ ಪ್ರಣತಿ ಈ ಮನೆಗೆ 

ಬಿಡುಗಡೆ ಹೊಂದುತಲಿ 
ಸ್ವಾವಲಂಬಿಯ ರೀತಿ  
ಮತ್ತೆ ಹಿಡಿಯುವೆ ಬೆರಳ ಸಮತೋಲನಕ್ಕೆ 
ಆಕಾಶ ಭೂಮಿಯನು 
ಒಂದುಗೂಡಿಸೋ ಅಳು 
ಮಳ್ಳನೆಂಬಂತೆ ಮರು ಗಳಿಗೆಯಲಿ ನಕ್ಕೆ 

ತುತ್ತು ಕಾಯಲಿ ನಿನ್ನ 
ಮುತ್ತಿಟ್ಟು ಅಕ್ಕರೆಯ 
ಎರೆಯುತ್ತ ರೂಪಿಸುವ ಚಂದ ಕಸುಬೆನಗೆ 
ನಿನ್ನ ಒಗಟಿನ ನುಡಿಗೆ 
ನಾ ಅಲ್ಪನಾಗುತ್ತ 
ಉತ್ತರವ ನೀಡದೆ ಸೋಲುವೆನು ಕೊನೆಗೆ 

ವಿದಾಯವಲ್ಲ ಇದು ಸಣ್ಣ ವಿರಾಮ

ವಿದಾಯವಲ್ಲ ಇದು ಸಣ್ಣ ವಿರಾಮ 

ಮತ್ತೆ ಚೈತನ್ಯ ತುಂಬಿಕೊಳ್ಳುವ ತಾಲೀಮು 
ಆದ ತಪ್ಪುಗಳ ಆತ್ಮಾವಲೋಕನಕ್ಕೆ ಸಕಾಲ 
ನಾಳೆಗಳ ಸ್ವೀಕಾರಕ್ಕೆ ಗಹನವಾದ ಚಿಂತನೆ 

ಮರ ಕಡಿದು ಆಸರೆ ಕಳೆದುಕೊಂಡ ಬಳ್ಳಿ 
ಬಿದ್ದಲ್ಲಿಂದಲೇ ಬೇರೊಂದು ಜೊತೆ ಹುಡುಕಿದಂತೆ 
ಬೇರು ಇರುವ ತನಕ, ಚಿಗುರು ಬಿಡುವ ತನಕ 
ಹೊಸ ದಿಕ್ಕು, ಹೊಸ ದಾರಿ ಹುಡುಕಾಟವೇ ಬದುಕು 

ದುಡುಕಿ ಆಡಿದ ಪದ, ಕೆಡುಕು ಮಾಡಿದ ಮನ 
ತಿದ್ದುಕೊಳ್ಳಲಿಕ್ಕಲ್ಲವೇ ಸಮಯ ನವೀಕರಿಸಿಕೊಳ್ಳುವುದು?
ಬೇಡದಿದ್ದರೂ ಬೆಳಕು ಮೂಡುವುದು
ತಡೆದು ನಿಂತರೂ ಕತ್ತಲಾಗುವುದು 
ಎಲ್ಲಕ್ಕೂ ಉತ್ತರಿಸಬೇಕಾದ ತುರ್ತೇನೂ ಇಲ್ಲ 
ಉತ್ತರಿಸಲೇ ಬೇಕಿರುವೆ ಹೊಣೆಯಂತೂ ಇದ್ದೇ ಇದೆ 

ಬಚ್ಚಿಟ್ಟ ಸತ್ಯವ ಬಿಚ್ಚಿಟ್ಟು ಹಗುರಾಗಿ 
ಜಾತ್ರೆಯ ನೆರಳಿಗೆ ಬೆಚ್ಚುವ ಅಗತ್ಯವಿಲ್ಲ 
ಅನುಮಾನದಲಿ ಜಗವ ಎದುರುಗೊಳ್ಳುವ ಬದಲು 
ಅನುಬಂಧಗಳ ಸರಪಳಿಯ ಕೊಂಡಿ ಹಿಡಿವುದೇ ಸೂಕ್ತ

ಬೆಳಕು, ಕಿಡಿ ಒಂದೇ ಗರ್ಭದ ಕುಡಿಗಳು 
ಬೆಳಕು ಕಿಚ್ಚಾಗಿ, ಕಿಚ್ಚು ಬೆಳಕಾದ ನಿದರ್ಶನಗಳೂ ಇವೆ 
ತಿರುಗು ಬಾಣವ ಅಡಗಿ ಹೂಡಿದರೇನು 
ಇಟ್ಟ ಗುರಿ ತಪ್ಪಿದರೂ, ಇಟ್ಟವರಲ್ಲ 

ಬಿಟ್ಟು ಹೊರಟಲ್ಲೇ ಹುಡುಕಿದರೆ ಕಳುವಾದುದ 
ಸಿಕ್ಕರೂ ಸಿಗಬಹುದು ಬೇಕಾದ ಗುರುತು 
ಅಸ್ತಿತ್ವ ಇರದಲ್ಲಿ ಇದ್ದು ಸಾಧಿಸುವುದೇನಿದೆ 
ಗಳಿಸಿ ಉಳಿಸಿಕೊಳ್ಳುವ ಆತ್ಮಾಭಿಮಾನದ ಸಲುವಾಗಿ... 

ಎತ್ತಿನ್ ಬಂಡಿ ಚಕ್ರಕ್ಕೊಂದು ಸತ್ಯ ಗೊತ್ತೈತೆ

ಎತ್ತಿನ್ ಬಂಡಿ ಚಕ್ರಕ್ಕೊಂದು ಸತ್ಯ ಗೊತ್ತೈತೆ 

ಬಂದ ದಾರಿ ಮಧ್ಯೆ ಒಂದು ಹಳ್ಳ ಇತ್ತಂತೆ 
ಹಳ್ಳ ತಪ್ಪಿದ್ದೆಂಗೆ ಅಂತ ಯಾರ್ಗೂ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ 
ಕೇಳೋಣಾಂದ್ರೆ ಪಾಪ ಎತ್ಗೊಳ್ಗ್ ಮಾತೇ ಬರಲ್ಲ 

ಹುಲ್ಲಿನ್ ಹಾಸ್ಗೆ ಮೇಲೆ ಕೂತು ಚಾಟಿ ಬೀಸೋನು 
ಹೆಚ್ಚೇನಿಲ್ಲ ಹೊತ್ಸಿಟ್ಟವ್ನೆ ಮಂಕು ಲಾಟೀನು 
ಕಾಲಿಗ್ ಕಟ್ಟಿದ್ ಗೆಜ್ಜೆ ನಾದ ಮಾಂಪ್ರು ತರ್ಸಿತ್ತು 
ಊರ್ದಾರಿ ಬಿಟ್ಟು ಬಂಡಿ ದೂರ ಸಾಗಿತ್ತು 

ಹಿಂದೆ ಕಾಡು, ಮುಂದೆ ಕಾಡು, ಸುತ್ಲೂ ಕಗ್ಗತ್ಲು 
ಎಂದೋ ಬೈಕೊಂಡಿದ್ಕೆ ಪತ್ತೆ ಇಲ್ಲ ಬೆಳ್ದಿಂಗ್ಳೂ 
ಮರ್ಗಳ್ ಶಬ್ಧ ಮಾಡ್ಬೋದಿತ್ತು ಯಾಕೋ ಅವತ್ತು 
ಗಾಳಿ ಸತ್ತಂಗಿತ್ತು ಬಾಯಿಗ್ ಬೀಗ ಹಾಕ್ಕೊಂಡು 

ಗೂಬೆ ಕೂಗಿ ಗುಂಡ್ಗೆ ಧಡ ಧಡ ಅಲ್ಲಾಡೋಗಿತ್ತು 
ನರಿಗಳ್ಗೇನೋ ಬಾದೆ ಆಗಾಗ್ ಬಾಯ್ಬೊಡ್ಕೋತಿತ್ತು 
ಕೊಂಬಿನ್ನೇರ ಯಾರೋ ದೂರ್ದಲ್ ಕಂಡಂಗೇ ಕಂಡು 
ಮಾಯಾ ಆಗ್ವಾಗ್ ದೆವ್ವ ತಲೆ ಮೇಲ್ ಕೂತಂಗೆ ಖುದ್ದು 

ಅವ್ವ ಕಟ್ಟಿದ್ ಆಂಜಿನೇಯನ್ ಯಂತ್ರ ನೆನ್ಪಾಗಿ 
ಕಣ್ಣು ಮುಚ್ಚಿ ಮುಷ್ಠಿಲಿಡ್ದು ಜೋರಾಗ್ ಕೂಗ್ಕೊಂಡೆ   
ಧೋ ಅಂತ ಮಳೆ ಬಿದ್ದಂಗ್ ಕಣ್ಬಿಟ್ನೋಡಿದ್ರೆ 
"ಹೊತ್ತು-ಗೊತ್ತು ಇಲ್ಲ" ಅಂತ ಅವ್ವ ಬೈತಿದ್ಲು 

ಗಾಡಿ ಕಟ್ಟು ಸಂತೆಗೋಗಿ ಬರಿವೆ ಅಂತಂದ್ಲು 
"ಹಗ್ಲ್-ಗನ್ಸು ನಿಜ್ವಾಯ್ತದೆ ಅಲ್ವಾ?" ಅಂತಂದೆ 
"ನೆನ್ನೆ ಗಂಟ ರಾಜ್ಕುಮಾರನ್ ಕನ್ಸ ಕಾಣ್ತಿದ್ದೆ" 
"ಆದ್ರೂ ಭೂಮಿಗ್ ಭಾರ ಎದ್ದೋಗ್ ಕ್ಯಾಮೆ ನೋಡಂದ್ಲು"  

ಯಾವತ್ನಂಗೆ ಎತ್ಗೋಳ್ ಭುಜಕ್ಕೆ ನೊಗನ ಕಟ್ಕೊಂಡು 
ಚಕ್ರ ಪಕ್ರ, ಆಚೆ ಈಚೆ ಕಣ್ಣು ಹಾಯ್ಸ್ಕೊಂಡು 
ಕತ್ಲಾದ್ರಿರ್ಲಿ ಅಂತ ಲಾಟೀನ್ ಕೊಟ್ಳು ನನ್ನವ್ವ  
ಹಳ್ಳ ಗಿಳ್ಳ ಕಂಡ್ರೆ ಹಂಗೇ ಒದ್ದಾಡೋದ್ ಜೀವ... 

ಮಂಜಿನ ಪರದೆ

ಮಂಜಿನ ಪರದೆಯ ಹಿಂದಿನ ಮಾತುಗಳೆಲ್ಲವೂ ಹೀಗೇನೇ 

ಅಂಗೈ ಸವರಿ ಕೆನ್ನೆಯ ಬೆಚ್ಚಗೆ ಇರಿಸುವ ಹಾಗೇನೇ 
ತೂಕಡಿಸುತ್ತಲೇ ಎಚ್ಚರ ತಾಳುತ ಭಾವನೆಗಳ ತೋರಿ 
ಚಳಿಗೆ ನಡುಗುವ ತುಟಿಗಳೂ ಹಾಡಿವೆ ಬಯಕೆಯ ಹಾಡನ್ನೇ 

ಎಲ್ಲೋ ಕಳೆದ ಮಧುರ ಕ್ಷಣಗಳ ಮತ್ತೆ ಎಳೆತಂದು 
ಎಳೆ ಎಳೆಯಾಗಿ ಬಿಡಿಸಿ ಕೂತರೆ ಸಮಯ ನಿಂತಂತೆ 
ಒಂದೊಂದ ಮತ್ತೊಂದಕ್ಕೆ ಪೋಣಿಸಿ ಕೂರುವ ವೇಳೆ 
ಬೆಳಗೋ ಮೇಣ ಸುಮ್ಮನೆ ನೋಡುತ ಕರಗಿ ಹೋದಂತೆ 

ಗಾಜಿನ ಮೇಲೆ ವಾಲಿತು ಬಿಸಿಲು ಕರಗಿಸಲು ಹಿಮವ
ಗಳಿಗೆಗೆ ವಿಧವಿಧ ರೂಪವ ಪಡೆದು ಚಿತ್ರವು ಪರಾಭವ 
ಓಲೈಸುವ ಇಬ್ಬನಿ ಕಾದಿದೆ ಮರದೆಲೆಗಳ ಅಂಚಲ್ಲಿ 
ಸಾಕಾದರೂ ಬೇಕಾಗಿಯೇ ಹಿಡಿದಿವೆ ಕಿರಣವ ಸೆಳೆಯುತಲಿ 

ಮನಸು ಮನಸುಗಳ ನಡುವೆ ಕವಿದಿದ್ದ ದಟ್ಟಣೆಯ
ಸರಿಸುವ ಕಾಲಕೆ ಬೆತ್ತಲೆಗೊಳ್ಳುವ ಮಗುವಿನ ಮುಗ್ಧತೆಯು 
ತೊಡುವ ಬಣ್ಣಕೆ ಬೆಳೆದ ಅಂತರ ಮೇಲು-ಕೀಳೆನುತ
ಬಿಟ್ಟು ಹೊರಟಿದೆ ಆವಿಯು "ಮತ್ತೆ ಸಂಧಿಸುವ" ಎನುತ 

ಮೋಡದ ಒಳಗೆ ಮಾಗಿದ ಹನಿಗಳು ಮಳೆಗೆ ಸಜ್ಜಾಗಿ  
ಪರಿತಪಿಸುವ ನೆಲವನ್ನು ತಲುಪಲು ರೂಪಾಂತರಗೊಂಡು 
ಹಿಮವೋ, ಮಂಜೋ, ಆಲಿಕಲ್ಲೋ ಅಥವ ಬರಿ ಹನಿಯೋ 
ಹೇಗೇ ಸಿಕ್ಕರೂ ಅಷ್ಟೇ ಅಕ್ಕರೆ ವರ್ಷ ಋತುಮಾನ... 

ದಣಿವಾರಿ ಕೊಳದಲಿ

ದಣಿವಾರಿ ಕೊಳದಲಿ  ಕೆಂದಾವರೆ ಅರಳಿದೆ  ಮುಗಿಲೇರಿ ಬರದಲಿ  ಹನಿಗೂಡಲು ಇಳಿದಿದೆ  ರವಿಕಾಂತಿ ಸವಿಯುತ  ಹರಳಂತೆ ಮಿನುಗುತಾ  ಬೆರಗಲ್ಲೇ ತಯಾರಿಯಾಗುತಿದೆ  ಮನದಂಗಳ ಮುಂಜಾನೆಯ...