ಆಂತರ್ಯ

ನಿನ್ನಂಗೈಯ್ಯ ಸೂರಿನಡಿ ಆಣೆಯನು 
ಹೊರುವ ಭಾರ ಅದು ಹೂವಿಗೂ ಹಗುರ 
ನಿನ್ನಾಧರದ ಮಾತಿನ ವೀಣೆಯನು 
ನುಡಿಸಲು ಹೊಮ್ಮುವ ಧನಿ ಜೆನಿಗೂ ಮಧುರ 
ನಿನ್ನಾಟಕೆ ಸೋಲುವ ಗೀಳನು ಅರಿತು 
ಗೆಲ್ಲಿಸುವ ನೀ ಭಾರಿ ಚತುರ 
ಕಪ್ಪು ಬಡ ಮುಗಿಲಿನ ಒಡೆತಿ ನಾನು 
ನೀ ನನ್ನ ಮನದಂಗಳದ ಚಂದಿರ 

ಒಂಟಿ ನಾನಿರಲು ನೀ ನೆನಪಾಗಿ ಗೀಚುವ
ಚಿತ್ತಾರದೊಳಗೆ ನೀ ಮೂಡಿ ಬರುವೆ 
ಅತಿಯಾದ ಯಾತನೆಗೆ ಕಣ್ತುಂಬಿಕೊಂಡಾಗ 
ಜೀವ ತಾಳುತ ಕೆನ್ನೆ ಸವರಿ ಬಿಡುವೆ 
ಒದ್ದೆ ತಲೆ ಕೂದಲನು ವೋರೆಸುತ್ತ ನಾನಿರಲು 
ಕದ್ದು ಜಾರುವೆ ನನ್ನ ಎದೆ ಗೂಡಿಗೆ 
ಎಷ್ಟು ತೀಡಿದರು ಕಡಿಮೆಯೇ 
ನಿನ್ನ ಕಂಡೊಡನೆ ಕರಗುವುದು ಕಣ್ಗಾಡಿಗೆ 

ಹೇಳಿಕೊಟ್ಟೆಯಾ ಕನ್ನಡಿಗೆ ರಸಿಕತೆಯ?
ಸೆಳೆದು ಬಿಟ್ಟುಕೊಡಲು ಸತಾಯಿಸಿದೆ 
ನಾ ಮರೆತ ಹಣೆ ಬೊಟ್ಟು ತನ್ನಲ್ಲಿ ಇರಿಸಿ 
ಸಿಂಗಾರಕೆ ಒಲಿದು ಸಹಕರಿಸಿದೆ 
ಮುಂಗುರುಳಿಗೂ ನಿನ್ನ ತುಂಟತನ ತಿಳಿದಿದೆ 
ನೀ ಕಂಡೊಡನೆ ಸರಿಯುವುದು ಕಿವಿ ಮರೆಗೆ 
ತುಟಿಯ ರಂಗಿಗೆ ತವಕದಲಿ ಹುಚ್ಚು ಹಿಡಿದಿದೆ 
ನಿನ್ನ ಹೆಸರಲಿ ಅಳಿಸಿ ಹೋಗುವ ವರೆಗೆ 

ಹೆಜ್ಜೆ ಗುರುತುಗಳೆಲ್ಲೂ ಉಳಿದಿಲ್ಲ ದಾರಿಯಲಿ 
ನೀ ಸಿಕ್ಕಿದೆಡೆಯೇ ಸಭೀಕರಿಸಿವೆ 
ಘಮದ ಮಲ್ಲೆಯ ದಿಂಡು ನೀ ಮುಡಿಯೇರಿಸಲು 
ಮಡಿದ ಆಸೆಗಳೂ ನವೀಕರಿಸಿವೆ 
ನನ್ನ ಕಿರು ಬೆರಳಿಗೆ ಒಂಟಿತನದ ಕೊರಗು 
ಕೊಂಡಿಯಾಕಾರದಲಿ ಮುಂದಾಗಿದೆ 
ಎಲ್ಲೇ ಇದ್ದರೂ, ನೀ ಕಾಣದೇ ಹೋದರೂ 
ಚಾಚಿದ ಕೈಗೆ ಸಿಗಬಾರದೇ?

ಪೋಲಿ ಸೂರ್ಯನು, ಸುಮ್ಮನೆ ಬೆವರಿಳಿಸಿದ 
ಆದರೂ ನಿನ್ನ ಪಾಲನು ಕಾಯ್ದಿರಿಸಿದೆ 
ಬಂಧ ಮುಕ್ತಿಯ ನೀಡು ನನ್ನೆಲ್ಲಾ ನಾಳೆಗಳು 
ನಿನಗಾಗಿ ಮೈನೆರೆದು ಕಾಯುತ್ತಿದೆ 
ನೀನೊಬ್ಬ, ನಾನೊಬ್ಬಳು ಈ ಜಗದೊಳಗೆ 
ನಮ್ಮೊಳಗೆ ನಾವು ಒಂದೇ ಅಲ್ಲವೇ?!!
ನಿನ್ನ ಹೊಂಗಿರಣದ ತಿಳಿ ಸ್ಪರ್ಶ ಸಲುವಿಗೆ 
ಇಂಗದ ಇಬ್ಬನಿಯ ಹಾಗೆ ಕಾಯುವೆ ........... 

                                          --ರತ್ನಸುತ